Zusters Birgittinessen in het “Klooster Maria Hart” in de Maasstraat in Weert.

Zusters Birgittinessen in Weert al 175 jaar een klooster van rust in het centrum van Weert.

Bezoek de website

Kloostertuin van het klooster van de Birgittenessen Maria Hart in Weert.

Zusters Birgittinessen Weert Kloostergemeenschap

Gebedstijden: Maandag t/m zaterdag om: 06:15 uur Metten en Lauden, om: 07:45 uur H. Mis, om: 10:00 – 12:00 uur Eucharistische Aanbidding.

Dinsdag, donderdag, vrijdag om: 11:45 uur Middaggebed, om: 16:00 uur Rozenkrans en Vespers, om: 20:15 uur Completen.

Zondag om: 06:50 uur Lauden, om: 08:30 uur H. Mis, om: 10:00 – 11:30 uur Eucharistische Aanbidding, om: 11:30 uur Middaggebed, om: 16:00 uur Rozenkrans en Vespers, om: 20:15 uur Completen.

****

Geschiedenis van de Heilige Birgitta van Zweden en mede-patrones van Europa.

Birgitta van Zweden (1303-1373), mystica en heilig verklaard. Ze is de stichteres van de Birgittinessen en door de kerk uitgeroepen tot mede-patrones van Europa.

Wie het verhaal van Birgitta van Zweden leest, zal daarbij enkele hoofdkenmerken ontwaren. Aan de ene kant is deze mystica vooruitstrevend in haar mening over de kerk. Zo moeten er méér vrouwen dan mannen wonen in de kloosterorde die zij voor ogen heeft. Sterker: een vrouw moet er de leiding krijgen. Een risicovol standpunt, dat als ketters kon worden gezien. Naast deze vernieuwingsdrift is Birgitta onmetelijk streng voor zichzelf. Ondanks dat ze van adellijke afkomst is, gunt ze zichzelf geen luxe, weelde of overvloedige maaltijden. De Zweedse pijnigt zichzelf juist, om zich daarmee te vereenzelvigen met het lijden van Christus. Zo druppelt ze hete was op haar arm en weigert ze toe te geven aan de behoefte van haar lichaam door uiterst streng, soms zelfs met gevaar voor eigen leven, te vasten.

Eerste deel van haar leven: moeder en huisvrouw.

Birgitta Birgersdotter is een machtig vrouw. Ze heeft haar afkomst al mee: geboren in een adellijke familie in de Zweedse provincie Uppland. Haar ijzersterke karakter zal het verloop van haar leven bepalen, waarin ze opkomt voor de armen en veelvuldig strijdt tegen onrecht. Ze hekelt hebzucht, oorlogen en de carrièredrang van geestelijke leiders. Haar gedrag maakt haar geliefd bij een groot deel van de Zweedse bevolking. Armen beminnen haar, omdat zij voor hen zorgt. Rijken vereren haar, omdat ze van goede komaf is en begaafd is.

Het is niet haar plan om te trouwen en acht kinderen te krijgen. Liever was ze maagd gebleven. Wat seks betreft is ze namelijk behoorlijk streng: het is zondig. In een visioen hoort ze Jezus zeggen dat Johannes de Doper zo geliefd is bij hem, omdat Johannes geen enkele zaadlozing heeft gehad. Ook zou de gemeenschap zonder lust hebben plaatsgevonden, als Adam en Eva niet gezondigd hadden. Maar Birgitta wordt uitgehuwelijkt aan Ulf en dan kun je je daar als dertienjarige maar beter bij neerleggen. Hoewel het echtpaar de eerste twee jaar nog als broeder en zuster leeft, volgen er daarna acht kinderen. Vier dochters, vier zonen.

Ziekenbezoek in plaats van dansavonden 

Birgitta schijnt een voortreffelijke huisvrouw te zijn. Ze weet hoe je brood moet bakken, moet naaien en wassen. Ze onttrekt zich niet aan klussen die ook dienstbodes kunnen opknappen. Hoe liefdevol ze voor haar kinderen is, blijkt lastiger te concluderen. Er wordt zelfs beweerd dat Birgitta blij is als haar zoon Karl uiteindelijk overlijdt, aangezien hij een relatie heeft met Koningin Johanna die te lichtzinnig wordt bevonden in de ogen van de uiterst vrome Birgitta. Ook dwingt ze dochter Ingeborg mee te gaan naar Rome op het moment dat Ingeborg erg zwak is, waardoor ze onderweg sterft.

Naar leuke dansavonden worden haar kinderen niet meegenomen. Nee, in plaats daarvan mag het kroost mee op ziekenbezoek in het ziekenhuis dat ze zelf opricht met man Ulf. Zo kunnen de kinderen alvast zien hoe belangrijk het is om voor armen te zorgen. De liefde voor God is in het gezin van groot belang. Het echtpaar besteedt veel tijd aan intens gebed, het bestuderen van het Heilige Schrift en boetvaardigheid. Dochter Catharina zal later zelfs ook tot heilige worden uitgeroepen: moeders vleugels slaan zich wijd uit.

Geen lusten, wel lasten 

De mensen om haar heen staat ze van alles toe. Man Ulf mag bijvoorbeeld in een zacht bed genieten van zijn nachtrust. Zelf slaapt Birgitta liever op de grond, onder een berenvel zonder kussen. Ook loopt ze constant rond met een bitter kruid in haar mond, dat ze tevens inhoudt als ze gaat dineren. Dit weerhoudt haar ervan om smaakvol te eten. Nee, een levensgenieter is ze niet bepaald. Alle mogelijkheden lijkt ze aan te grijpen om het lijden van Christus voor zichzelf na te bootsen.

Haar waarden en normen brengt ze graag over als lerares. Zo gaat ze naar Stockholm toe om daar het koninklijk paar te onderwijzen. Koning Magnus kent haar nog van vroeger en waardeert haar vrome levensstijl. Maar het koningshuis barst van de luxe, weelde, drinkgelag en braspartijen. Het zijn uitspattingen waar Birgitta maar moeilijk tegen kan. Bovendien wordt ze hier geconfronteerd met de onrechtvaardigheid van belastingmaatregelen en afpersingen. De scheiding tussen arm en rijk valt haar zwaar, zij pleit voor eerlijke verdeling. Het is een kenmerk van het middeleeuwse christendom: het is een sociaal christendom.

Ondanks de moeilijkheden, volhardt de sociaal hervormster in haar queeste en blijft proberen om het koningshuis op het rechte pad te krijgen. Man Ulf is meegegaan, maar haar kinderen heeft ze moeten achterlaten. Deze worden opgevoed door opvoeders, of zijn ondergebracht in kloosters. Het is typerend voor Birgitta: haar eigen verlangens worden weggecijferd om de leer van het christendom te verspreiden.

Van weduwe naar een eigen klooster 

In 1341 maakt ze samen met haar man een pelgrimstocht naar Santiago de Compostella. Later zal blijken dat dit een symbolische afsluiting zal zijn van de eerste periode in haar leven, waarin ze fungeert als moeder en echtgenoot. Na de tocht trekt Ulf in bij de cisterciënzers. Drie jaar later komt hij te overlijden en blijft Birgitta op 41-jarige leeftijd achter als weduwe met acht kinderen. Ook zij trekt zich nu enige tijd terug in het Cisterciënzerklooster, waar het verlangen groeit om een nieuwe kloosterorde te stichten.

Haar wil is wet lijkt het wel, want de kloosterorde komt er en zal zich over heel Europa verspreiden, waaronder Nederland. De Orde van de Allerheiligste Verlosser wordt het genoemd, maar staat beter bekend als de Birgittinessen. De mannelijke tak ervan, de birgittijnen, sterft al snel uit.

Verheerlijking van Maria 

Hoewel het lijden van Jezus Christus een zeer voorname plaats inneemt in Brigitta’s leven, zien we in haar klooster ook een grote verheerlijking van Maria terug. Dit is bijvoorbeeld zichtbaar aan de regel dat de abdis aan het hoofd van zowel de mannen- als vrouwenafdeling wordt geplaatst. Ze besluit hiertoe omdat Christus bij zijn hemelvaart de leiding over de apostelen in handen van Maria had gelegd. Vrijwel alle kloosters van haar orde hebben de naam van Maria meegekregen en ook in de serie meditaties die in het klooster moeten worden voorgelezen, treedt Maria veelvuldig op de voorgrond.

Ondertussen creëert Brigitta met haar eigen regels ook nog eens haar eigen bouwstijl. Zo moet er een scheidingswand komen tussen twee conventen en ook zijn twee koren van elkaar gescheiden. Zo kunnen de zusters de godsdienstoefeningen volgen en horen zonder zelf gezien te worden. Haar architectonische visie bewijst weer hoe breed onderlegd Birgitta is en hoe nauwkeurig haar visioenen zijn. Christus laat haar namelijk precies weten hoe haar kloosterorde eruit dient te zien.

Op weg naar Rome 

Menig mens zou er op dit moment voor kiezen om in het moederland te blijven, te genieten van een eigen opgericht klooster. Niet Birgitta. Hoewel ze vaak met een kleed van haar eigen orde wordt voorgesteld op plaatjes, is dit slechts symbolisch. Zelf is ze nooit non geweest, ook niet in haar eigen klooster.

Haar wereld is groter en in 1349 – ze is dan 46 jaar oud – vertrekt ze naar Rome. De Italiaanse stad is op dat moment niet de rustige heilige plek zoals het de dag van vandaag is. Er heerst politieke onrust, verdeeldheid en sociaal verval. Birgitta wil er goedkeuring krijgen voor haar uitzonderlijke kloosterregels, ze wil politieke misstanden aan de kaak stellen, ze wil zondaars bekeren, boetedoening preken en ze ziet het zelfs als haar taak om de paus, die op dat moment in ballingschap zit in Avignon, terug te krijgen naar Rome. Ze trekt er aldus op uit om allerlei wereldse taken te volbrengen. “Haar hele leven wordt één voortdurend op-weg-zijn; haar op-weg-zijn door de wereld is een op-weg-zijn naar God,” staat mooi beschreven in het boek De heilige Birgitta van Zweden van Karola Adalsten.

Een zwervend bestaan 

Birgitta maakt het zichzelf niet makkelijk daarmee. Vele pelgrimstochten zullen volgen. Tochten waarin ze op vreemde plekken komt waar niemand haar begrijpt. Plaatsen waar ze soms geen eten kan vinden of waar de kloosterdeuren voor haar neus dichtgegooid worden. Zo ervaart Birgitta in den lijven hoe het is om als een arme vrouw door het leven te gaan, terwijl ze zich thuis in luxe en weelde zou kunnen omringen. Ja, zelfs terechtkan in het koningshuis. Toch zet ze menselijke verlangens en genotszucht opzij en verkiest ze een zwervend bestaan om daarmee God van dienst te zijn. Zonder risico’s is dit overigens niet. Ze beweegt zich over ruwe en gevaarlijke hooggebergten en door gebieden waar de pest heerst en roverbenden de wegen onveilig maken. Al deze levensdurf lijkt voort te komen uit haar liefde voor Christus. Haar enige en ware drijfveer.

Hoewel ze haar hele leven al een diep geloof heeft gehad in Christus, komt dit na de dood van man Ulf nog sterker tot uitdrukking. Ze krijgt een visioen waarin Christus tot haar komt en belooft haar bruidegom te zijn. Daarna zullen velen visioenen volgen, die leidden tot haar negen boeken met openbaringen. Boeken die de meest omstreden kwesties in de wereld behandelen. Zo weidt ze uit over de relatie kerk-Israël, over abortus en zelfdoding. Ook gaat ze in op de vraag waarom Christus zoveel leed toestaat, als Hij toch alle macht heeft. Christus vergelijkt zich in haar openbaringen met een vogel die boven het water vliegt en de vissen onder water wel heel duidelijk ziet, maar ze niet volledig beheerst.

Haar liefde voor Christus moet diep in haar hart en door heel haar lichaam stromen, om deze standvastigheid in haar wakker te maken. Door niets en niemand laat ze zich weerhouden en ze deinst er niet voor terug om allerlei geestelijke en politieke leiders aan te spreken op hun wangedrag. Je zou bijna jaloers worden op haar ijzersterke doorzettingsvermogen en geestdrift. Op haar vijftigste staat ze met een Latijns boek in haar handen, vastbesloten om deze taal machtig te worden en op haar 68e maakt ze nog een bedevaart naar Jeruzalem.

Vasthoudend of arrogant? 

Al deze vasthoudendheid heeft natuurlijk ook een keerzijde. Iemand die zo vasthoudend is, kan arrogant worden. Zo hoort ze Christus zeggen dat Hij nog veel meer had willen lijden, ‘liever dan dat ik jou had moeten missen.’ Maar wellicht dat een zekere mate van arrogantie ook wel nodig is om haar vooruitstrevende regels erdoorheen te krijgen bij de kerk. Het zijn regels die een kentering in de tijd moeten aankondigen. De pauselijke richtlijnen voldoen niet langer in haar visie en kerkelijke leiders dienen gezuiverd te worden. Haar kloosterregels zullen overigens niet ingewilligd worden door de Paus. Pas na haar dood wordt in haar verzoek voorzien. Daarmee zien we in haar een verhaal van de eeuwige doorzetster, die meerdere malen met lege handen komt te staan. Ook het voornemen om de paus terug te krijgen naar Rome mislukt immers – Catharina van Siena zal hier later overigens wel in slagen.

Na een laatste pelgrimstocht, komt Birgitta te overlijden in Rome. Dochter Catharina zorgt ervoor dat het lichaam van haar moeder wordt overgebracht naar Zweden. Zij rijdt zelfs met de doodskist door Europa als een ware triomftocht.

In 1391 wordt het ‘licht van het noorden’ heilig verklaard.

Birgitta wordt gezien als een vrouw die het geweten van Europa heeft wakker geschud en iemand die de christelijke grondslagen tot leven wist te wekken.

Birgitta van Zweden is patrones van pelgrims en weduwen en werd in 1999 uitgeroepen tot co-patrones van Europa, samen met Catharina van Siena en Teresia Benedicta van het Kruis (Teresia Benedicta van het Kruis (Edith Stein).  Benedictus van Nursia (sinds 1964) en HH. Cyrillius en Methodius (sinds 1980) waren al eerder co-patroon van Europa.

Nieuwe Zusters Birgittinessen in Weert, we weten het nog als de dag van gisteren, van harte gefeliciteerd met deze 15 jaar. 19 april-23 april. 2006 is een belangrijk jaar voor jullie Communiteit, want op 19 april arriveerde jullie met een belangrijke delegatie van zusters Birgittinessen vanuit Rome in Weert en dat was meteen ook voor de bestaande Contemplatieve Slotzusters een nieuw begin en een nieuwe tijd. Jullie gingen de Zusters en het klooster Maria Hart in Weert versterken, samen de inrichting van het klooster in de Maasstraat vervolmaken en inrichten voor jullie nieuwe leven om hier te wonen en te werken. Niet als Contemplatieve Slotzusters maar als een totaal nieuwe invulling van Birgittinessen, dus een Communiteit van slotzusters en het meer open karakter van nieuwe Birgittinessen van Maria Hessel-blad zijn samengebracht in het klooster Maria Hart om een nieuw begin te maken en dat is gelukt met heel veel souplesse.
De leegloop van het klooster Maria Hart in Weert van voor 2006 was hierdoor gestopt, jaren die daarna aan ons voorbijtrokken zijn veel te snel gegaan en dus kunnen wij constateren is het zeker niet geflopt. De jaren zijn als een film aan ons voorbijgegaan, zelfs op een dubbel toerental zijn ze afgedraaid, niet voor niets is deze stap destijds gezet om deze klus te klaren, wij denken dat iedereen het met ons eens is als we zeggen proficiat en heel hartelijk bedankt voor alle inspanningen voor deze mooie achter ons liggende 15 jaren. Voor ons zijn jullie schatten van mensen en nog zo jong, zomaar vanuit een ver land, je eigen dorp of stad verlaten om dit Nederlandse klooster Maria Hart te helpen om overeind te blijven, ook ons mensen in het normale leven bij te kunnen staan in gebed, bij droeve en gelukkige momenten, dat hadden wij ons niet beter kunnen wensen tot aan het moment wij dit verhaal voor jullie gingen opschrijven. Chapeau. Chapeau. Nog heel veel dank aan de zusters die jullie zijn voorgegaan, wij kunnen dit verhaal niet beter omschrijven, nog heel veel mooie jaren hopen wij dat jullie in ons midden blijven. Bedankt voor alles.

Heilige Moeder Elisabeth Hesselblad

Alle bekende feiten op een rijtje gezet.

Maria Elisabeth Hesselblad werd op 4 juni 1870 geboren in Zweden in een luthers gezin.

Op 15 augustus 1902 werd ze opgenomen in de Katholieke Kerk.

Op 24 april 1957 stierf Moeder Elisabeth Hesselblad op 86-jarige leeftijd.

Op 9 april van Heilig Jaar 2000 werd Moeder Elisabeth door paus Johannes Paus II zalig verklaard.

Op 5 juni 2016, in het Heilig Jaar van de Barmhartigheid, verklaarde paus Franciscus haar heilig.

Maria Elisabeth Hesselblad werd op 4 juni 1870 geboren in Zweden in een luthers gezin. In 1886 vertrok ze naar de Verenigde Staten. Daar studeerde ze verpleegkunde en werkte in het Roosevelt ziekenhuis in New York. Ze volgde de Heer in een zuivere innerlijke zoektocht naar de plaats waar Hij wilde dat ze Hem zou dienen. Dit leidde tot haar bekering onder begeleiding van pater Hagen s.j.

Op 15 augustus 1902 werd ze opgenomen in de Katholieke Kerk.

De Heer riep Maria Elisabeth om Hem te dienen in huis van de heilige Birgitta van Zweden in Rome. Op 25 maart 1904 trad ze het huis binnen waar haar heilige landgenote in 1373 was gestorven. Het huis werd bewoond door Karmelietessen. Haar gezondheid was destijds erg zwak. Niettemin werd ze toegelaten tot de communiteit. Vier jaar later ontving ze speciale toestemming van de heilige paus Pius X om ingekleed te worden in het habijt van de Orde van de Allerheiligste Verlosser van de heilige Birgitta. Ze bezocht vervolgens alle kloosters van de Orde in: Engeland, Spanje, Duitsland en Nederland. Ze hoopte met enkele zusters een kleine communiteit kunnen vormen in het huis van de heilige Moeder-Stichteres aan Piazza Farnese in Rome, maar ze vond niemand hiertoe bereid. Het was nooit haar intentie een nieuwe Orde te stichten. Ze wilde de oude Orde doen herleven en terugbrengen naar het huis waar de heilige Birgitta had gewoond. Haar streven was verder om de Birgittinessen terug te brengen naar Zweden en de Orde te laten opbloeien in ieder land waar de Voorzienigheid haar zou leiden.

Op 8 april 1931, de woensdag na Pasen, kreeg Moeder Elisabeth eindelijk de sleutels van het huis van de heilige Birgitta aan Piazza Farnese in Rome. De opbloeiende Orde werd gezegend met veel nieuwe roepingen. Inmiddels waren er al kloostergemeenschappen gesticht in: Via delle Isole (Rome), Djursholm (Zweden), Lugano (Zwitserland), Iver Heath (Engeland).

In 1937 zond Moeder Elisabeth twaalf zusters naar India. Daar werd het zaad gezaaid dat zo veel goede vruchten heeft voortgebracht voor de groei van onze geliefde Orde. Al bij haar aankomst in Rome, in 1904, was haar gezondheid zwak. Ze leed heel haar leven aan ernstige maagbloedingen.

Op 24 april 1957 stierf Moeder Elisabeth Hesselblad op 86-jarige leeftijd.

Op 09 april van Heilig Jaar 2000 werd Moeder Elisabeth door paus Johannes Paus II zalig verklaard.

Op 05 juni 2016, in het Heilig Jaar van de Barmhartigheid, verklaarde paus Franciscus haar heilig.

Bezield met de geest van de heilige Birgitta en gesterkt door een diepgelovig vertrouwen op de Heer, heeft ze zich onvermoeibaar ingezet voor de Kerk en de eenheid van de Christenen.

150 jaar geleden werd de pionier van de oecumene geboren.

Van protestantse naar katholieke heilige: Elisabeth Hesselblad

Wat is de “ware kudde”? Deze vraag was in haar beginjaren al de zorg van de Zweed Elisabeth Hesselblad. In de VS zou het een antwoord moeten vinden. Maar door haar acties in Rome tijdens de Tweede Wereldoorlog werd haar leven letterlijk film klaar.

Door Anselm Verbeek (KNA) | Bonn – 04.06.2020

Een negen minuten durende film over het sociale werk van een onopvallende non en haar zusters in een Romeins klooster – dat klinkt onuitputtelijke. Toch heeft het “Santa Brigida” uit 1952 op zich. De film volgt het leven van de Zweedse oprichter Elisabeth Hesselblad. De regisseur: niemand minder dan Roberto Rossellini, in de hoofdrollen het Zweedse filmicoon Ingrid Bergman als helper van de religieuze zusters – en Hesselblad zelf. Een toen 82-jarige zuster herinnert zich: “Bijna 50 jaar geleden kwam ik naar Rome om te sterven. Maar in zijn goedheid gaf de Heer mij weer kracht en gezondheid”.

Hesselblad, geboren 150 jaar geleden, op 4 juni 1870, in Faglavik, Zweden, zou nog steeds veel kracht moeten hebben. De non kwam tot filmische eer, niet alleen omdat ze een pionier was in de oecumene. Hesselblad wordt ook geëerd als “Righteous Among the Nations” bij het Yad Vashem Holocaust Memorial. In 2016 – in totaal 59 jaar na haar dood op 86-jarige leeftijd – werd ze heilig verklaard door paus Franciscus, de eerste Zweedse heilige na de Reformatie.

Een religieus huis als toevluchtsoord

Rossellini’s korte film reconstrueert onder andere het maatschappelijk werk dat Hesselblad en haar zusters in Italië deden tijdens de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende jaren. Een scène speelt zich af op het dakterras van het Casa di Santa Brigida, het huis van St. Brigitta in Rome. De non en andere zusters zijn te zien wassen en herstellen van bergen wasgoed en het sorteren van duizenden bundels kleding die binnenkwamen uit hun door oorlog gespaarde thuisland Zweden. Het huis op Piazza Farnese werd een distributiecentrum van kleding en voedsel voor behoeftige en een toevluchtsoord lang voordat Duitse troepen Rome in september 1943 bezetten.

Nadat de fascisten in Italië aan de macht waren gekomen, werden de religieuze vrouwen rond Hesselblad regelmatig gecontroleerd door de politie. De situatie werd uiterst riskant voor het Birgittes klooster en voor ongeveer 150 andere kerkelijke instellingen tijdens de Duitse bezetting, toen Hitler opdracht gaf tot de “liquidatie” van de Romeinse Joden. Op 16 oktober 1943 werden ze gearresteerd bij een inval. Kerken boden asiel aan veel vervolgden. Volgens schattingen heeft het kerkasiel meer dan 4.500 “niet-A«ijnen” gered. Alleen al in het moederhuis van de Birgittes vonden meer dan 60 Joden hun toevlucht.

Op 5 juni 2016 heiligde paus Franciscus de oprichter van de Poolse orde Jan Papczynski (1631-1701) en de Zweedse oecumenepionier en Joodse redder Maria Elisabeth Hesselblad (1870-1957). De dienst op het Sint-Pietersplein werd ook bijgewoond door Birgittes uit Zweden.

Dat Hesselblad op een dag een katholieke non zou worden en later zijn eigen tak van de orde vond, was niet te voorzien. Ze was opgegroeid als vijfde van 13 kinderen van een Luthers gezin. Al op jonge leeftijd raakte ze geïnteresseerd in verschillende christelijke bekentenissen en in de vraag wat de “ware kudde” was.

De kracht van een zeer speciale “parelketting”

Op 17-jarige leeftijd emigreerde Hesselblad naar Amerika. In een ziekenhuis in New York volgde ze een opleiding tot verpleegster. In de Melting Pot aan de East River leerde ze veel religies kennen, protestantse vooroordelen smolten weg. Aan het bed van zieke katholieken voelde ze de kracht die zetrokken uit een heel speciale “parelketting”, de rozenkrans.

Na 20 jaar zoeken naar geloof realiseerde Hesselblad zich dat er geen perfecte kerkgemeenschap is. Toch voelde de zelfbewuste verpleegster zich dicht bij de katholieke kerk en accepteerde deze faith. In 1904 verhuisde ze naar Rome.  Hun doel: een centrum creëren voor de Birgittes in Rome en het weer thuis maken in Zweden. Het Casa di Santa Brigida was volgens Hesselblad een droom van haar jeugd. Saint Birgitta, stichter van de Orde van de Verlosser, is een nationale heilige in Zweden.

Met jonge vrouwen uit Engeland stichtte Hesselblad in 1911 een nieuwe tak van de Orde van St. Birgitta. Hesselblad stond als overste van de hervormde tak van de orde van St. Birgitta aan het hoofd van de gemeenschap. Een droom kwam uit voor Hesselblad toen haar orde het Casa di Santa Brigida verwierf – het Romeinse moederklooster met charisma voor oecumene, de vrede van religies en volkeren in de wereld. Door Anselm Verbeek (KNA).

Ik lees op de site van onze lieve Zusters in het Klooster Maria Hart in Weert nog een hele mooie bijkomstigheid, Moeder Elisabeth Hesselblad is in 1910 in Weert in het klooster geweest en men vertelt het volgende:

Wist u dat zij in september 1910 naar onze Abdij Maria Hart, toen nog een slotklooster, is gekomen om hulp te vragen om zusters naar Rome te sturen? Toen konden de goede zusters haar helaas niet helpen. Jaren later gebeurde het tegenovergestelde en daarom zijn we nu hier (onlangs vierden we ons 15-jarig jubileum)! Wij zijn enorm dankbaar en blij om in Abdij Maria Hart te zijn!  Foto gemaakt op: 04-05-2021,