In een wereld leven waarin zorgen zich als schaduwen over ons leven uitstrekken.

Ik schrijf aan onderstaande heren dit verhaal op 13 november 2923:

Geachte president Joe Biden USA,

Geachte President Emmanuel Macron Frankrijk,

Geachte heer Jens Stoltenberg NAVO,

Ik wil dit samengesteld verhaal aan u voorleggen en misschien zult u mijn visie en de kijk door mij op de wereld begrijpen. Ik ben al ver gevorderd in jaren en ik kan doodleuk zeggen, bekijk het maar, mijn tijd zal het wel duren. Mijn wens zou zijn, althans dat is mijn visie en mijn droom geweest zoals ik de resterende toekomst voor mij zie. Er is een duidelijke weg die afgelegd moet worden. Zonder de onderstaande feiten op te lossen zal er helemaal niets meer helpen om een nieuwe totale oorlog die ons mensen zal gaan treffen zich gaat voltrekken. Als wij dit proces samen gaan verliezen en als groepen tegenover elkaar blijven staan en elkaar niet meer willen begrijpen, dan zie ik het voor de volgende generatie donker in.

Ik schrijf een verhaal over mijn zorgen en waarin ik duidelijk probeer te maken dat de wereld waarin wij leven afglijdt. Republikeinen in America geven weinig of niets meer om de spelregels van de democratie en dit staat er vandaag weer over in de krant:

De Republikeinse Partij ruziet en radicaliseert, maar kan het zomaar weer voor het zeggen krijgen in het Witte Huis. Trump heeft de partij compleet in zijn macht: de meeste critici zijn uit de partij gewerkt of gestapt. ” Ik herken mijn partij niet meer.” Zegt een Amerikaan.

Om maar meteen met deze deur in huis te vallen, het moet anders worden aangepakt, namelijk dat alles uit gesprekken moet worden gehaald om China en Rusland samen met het Westen bij alle zorgen die er zijn te betrekken. Als Rusland en China altijd dwars blijven liggen, dan zal de wereld op een niet al te lange termijn naar de knoppen gaan. Misschien een beetje te veel pessimistisch gedacht van mij?

Maar…. als men nu kijkt naar Israël en het totale Midden-Oosten, zeker naar Iran en Syrie en het leger van Israël zal Hamas uitroeien, dan is er zo enorm veel haat gezaaid onder bevolkingsgroepen zoals bij de Palestijnen dat deze bevolkingsgroep omdat zij als onschuldige burgers worden opgeofferd aan een ideaal van een land en groep dat het later helemaal geen ideaal zal blijken te zijn maar een gedachtenkronkel die niet meer is recht te buigen.

Daarbij komt de langzame reactie van overheden op natuurrampen die er momenteel in allerlei vormen plaatsvinden en om mensen dan adequaat te helpen om te overleven mist die regering het initiatief. De volgende groepen die wraak nemen en voortkomend uit deze conflicten en daarbij opgeteld de te laxe regeringen die niet willen of kunnen helpen bij rampen, zal er weer een nieuwe groep opstaan, deze groep begint weer van voor af aan met een geweldspiraal met slachtoffers als gevolg, die vanzelfsprekend weer wordt ondersteund door een land als Rusland of Iran enz.

In een wereld waarin zorgen zich als schaduwen over ons leven uitstrekken, voel ik me gedwongen om mijn gedachten en bezorgdheid met anderen te delen. We kunnen niet langer doorgaan met ons hoofd in het zand te steken en hopen dat alles vanzelf opgelost gaat worden. De wereld staat op een kritiek punt, en het is van het grootste belang dat we alles uit gesprekken moeten halen om China en Rusland bij alle zorgen die er momenteel zijn te betrekken. Kleine landen met een dictatoriaal bewind zullen dan hun geluid dempen als zij niet meer ondersteund worden door deze grootmachten. Gezamenlijke gesprekken voeren van hoog tot laag in alle geledingen van de samenleving en aan mijn geliefde gesprekstafel.

Zittend met elkaar aan een tafel. Elkaar in de ogen kunnen kijken en goed luisteren zonder te moeten luisteren naar elkaar door een luidspreker en kijkend naar een scherm. Zo pas kunnen wij horen en zien wat die ander precies te vertellen heeft zonder de klank van zijn stem te kunnen vervormen en zijn houding zichtbaar te laten zijn, altijd direct zo de waarden van het leven proberen over te brengen aan die ander.

Dat mensen eens zullen luisteren en met respect met elkaar zullen omgaan, ieders leven waarderen en dat wij blijven Geloven in een mooiere toekomst, dat wij blijven Hopen op iets moois en dat de Liefde en het respect het allergrootste goed is dat wij aan elkaar kunnen schenken. Doe steeds water bij de wijn en laat de wijn dan alsnog goed smaken. Samenwerken met elkaar doe je met respect en geduld. Geven en nemen is de norm en wie veel begrijpt zwijgt op het juiste moment.

Mijn zorgen begonnen jaren geleden toen ik voor het eerste keer besefte hoe kwetsbaar onze wereld is voor de gevaren die op de loer liggen. Zittend in mijn kale appartement toen in Weert en na de verkoop van het door onszelf gebouwde huis en op het moment dat wij het appartement aan het inrichten waren en mijn vrouw nog op haar werk en ik zittend even om mij te ontspannen en voor de tv zat, toen zag ik de vliegtuigen een voor een de wolkenkrabbers in New York invliegen en levende mensen die als poppen omlaag vielen, toen wist ik het en dacht ik dus zo gaat het ook. Er zijn mensen waarvan hun leven geen waarde heeft op deze aarde en de vele mooie bruiden in hun hemel die op hen wachten een veel grotere rol spelen en veel meer waarde blijkt te hebben.

Of het nu gaat om de dreiging van klimaatverandering, de verspreiding van nucleaire wapens, of de toenemende ongelijkheid tussen landen, er zijn talloze redenen om bezorgd te zijn. Maar wat mij nog meer zorgen baart, is de houding van sommige van ’s werelds machtigste naties, met name China, Noord-Korea, Iran en Rusland bijvoorbeeld die andere criminele landen en organisaties steunen met geld en wapens. Mijn vraag is dan, halen sancties nog iets uit? Ik denk het niet want kijk maar naar Noord-Korea daar gaat de ene na de andere raket de lucht in en waar komt daarvoor het geld en brandstof dan vandaan? De eigen bevolking telt niet mee en moeten creperen en lijden honger.

Mijn zorgen zijn niet louter gebaseerd op angst voor een derde wereldoorlog, maar ook op de alarmerende gevolgen van deze voortdurende rivaliteit. We zien dit op verschillende gebieden: de klimaatcrisis, de verspreiding van nucleaire wapens, de opkomst van autoritaire regimes en de erosie van democratieën. Al deze kwesties zijn nauw verbonden met de relatie tussen China, Rusland en het Westen, en het is nu de tijd dat we dit serieus moeten gaan aanpakken.

Wat me het meest frustreert, is de neiging van sommige beleidsmakers om te geloven dat we deze uitdagingen alleen kunnen aangaan en oplossen zonder China en Rusland. Dit is een illusie die we niet langer kunnen koesteren. De wereld is te complex en onderling verbonden geworden voor dergelijk isolationisme. We moeten deze grootmachten betrekken bij onze gesprekken en samenwerkingen, zelfs als ze vaak dwarsliggen en oorlog voeren met onbemiddelde naties zoals nu in Oekraïne en Israel met Hamas en ook nog andere.

China en Rusland bijvoorbeeld hebben de afgelopen jaren een groeiende invloed in de wereld laten zien. Ze hebben hun economische, militaire en politieke macht gebruikt om hun belangen en agenda’s te bevorderen, vaak ten koste van andere landen. Terwijl sommigen beweren dat deze opkomende machten de wereld in een betere richting zouden kunnen duwen, ben ik er niet zo zeker van.

Mijn bezorgdheid is dat China en Rusland, in plaats van bij te dragen aan mondiale stabiliteit en welvaart, eerder een bron van spanning en onzekerheid zijn geworden. Ze lijken vaak dwars te liggen bij pogingen om internationale conflicten op te lossen en samen te werken aan mondiale uitdagingen. Deze houding kan niet langer worden genegeerd. In hele belangrijke instanties zoals de Verenigde Naties komen deze twee landen altijd met Veto’s en of het recht of krom is altijd met een Veto. Ook in het Europa is een stem al maatgevend en kijk maar in de krant en ik lees Hongarije en Victor Orban gaat niet akkoord met de wens van Oekraïne voor toetreding tot Europa en dreigt met een Veto tegen EU-perspectief dus hier kan ook al een Veto die de dienst uitmaakt. Kijk naar Turkije die dwarsligt als landen bij de NAVO zich willen aansluiten uit veiligheidsoogpunt, alleen dat blijkt dan niet belangrijk te zijn en is macht tonen beter dan onmacht. Zouden instituten hun regels verkeerd hebben opgesteld bij de oprichting?

Een van de grootste zorgen is het groeiende conflict in Oost-Oekraïne. Rusland heeft in 2014 zomaar de Krim geannexeerd en steunt sindsdien separatistische groepen in Oost-Oekraïne en voert nu zelfs een uitgebreide oorlog zomaar uit het niets met Oekraïne en weet niet meer van ophouden. Dreigt met een nucleaire oorlog als men Rusland denkt aan te vallen enz en waar is het einde, het einde is ver te zoeken. Vele onschuldige slachtoffers zijn daardoor als gevolg. Dit heeft geleid tot een voortdurende humanitaire crisis en een conflict dat nog steeds voortduurt. De inspanningen om tot een vreedzame oplossing te komen worden voortdurend belemmerd door die betrokkenheid van Rusland en de schending van oorlogsrecht.

China heeft ook zijn deel van internationale controverses. Het claimt soevereiniteit over grote delen van de Zuid-Chinese Zee, wat heeft geleid tot spanningen met buurlanden en de Verenigde Staten. Het land heeft ook kritiek gekregen voor zijn aanpak van mensenrechtenkwesties, met name in Tibet en Xinjiang. Deze voorbeelden zijn slechts het topje van de ijsberg. Er zijn talloze andere kwesties waarbij China en Rusland betrokken zijn, en het is duidelijk dat hun acties de stabiliteit en veiligheid van de wereld in gevaar brengen. Het is essentieel dat we manieren vinden om deze landen te betrekken bij internationale gesprekken en onderhandelingen om tot vreedzame oplossingen te komen.

Dit brengt me bij het belang van diplomatie en dialoog. In een wereld die steeds meer verdeeld is, is het van cruciaal belang dat we manieren vinden om met elkaar in gesprek te gaan en te blijven. Dit geldt met name voor de betrekkingen tussen de Verenigde Staten, China en Rusland. Als deze drie grootmachten niet in staat zijn om constructieve dialogen te voeren, dan is er weinig hoop op vooruitgang. Wat zal er dan gaan gebeuren als die zelfverzekerde Trump weer aan de macht komt in America, ik moet er niet aandenken en ook niet te lang bij blijven stilstaan.

Diplomatie betekent niet dat we het altijd met elkaar eens moeten zijn, maar het betekent wel dat we bereid moeten zijn om te luisteren, te onderhandelen en compromissen te zoeken en te sluiten. Het betekent ook dat we moeten proberen elkaars zorgen en belangen te begrijpen. Als we hier niet in slagen, zullen we blijven steken in een patstelling die niemand ten goede komt.

Het beëindigen van de oorlog in Vietnam heeft maanden en maanden geduurd voordat er een enkele oplossing op tafel lag. Waren we vroeger toegefelijker?

Ik pleit voor een intensivering van de diplomatieke inspanningen om China en Rusland bij de internationale gesprekken te betrekken. De Poetin van Rusland maar ook zijn marionetten rond om hem zijn als het ware een en dezelfde persoon met een speciaal karakter en hij die man in het Kremlin, het is een man die erbij betrokken wil zijn, erbij wil horen, stoer wil doen en net zo evenwichtig in het leven wil staan als ieder ander, ook het gelijke gewicht wil hebben als een gelijke van welke President of Minister-president dan ook en of hij dat heeft is voor mij nu niet relevant meer. Hij heeft zijn troefkaart reeds verspeeld.

Allereerst moeten we proberen bestaande diplomatieke kanalen te versterken en te verbeteren. Dit kan inhouden dat we bilaterale en multilaterale overleggen organiseren om specifieke kwesties aan te pakken. Laat personen met een goed stel hersens bij elkaar aan tafel gaan zitten en laat hen filosoferen en gesprekken met anderen voeren om tot oplossingen te geraken. Ten tweede moeten we nieuwe platforms creëren voor diplomatieke dialoog. Dit zou kunnen betekenen dat we internationale conferenties organiseren waar alle betrokken partijen aan kunnen deelnemen en hun zorgen kunnen uiten. Deze conferenties kunnen worden gefaciliteerd door internationale organisaties zoals de Verenigde Naties.

Een derde benadering is om de burgermaatschappij en non-gouvernementele organisaties te betrekken bij het diplomatieke proces. Deze actoren kunnen vaak een brug slaan tussen regeringen en helpen bij het opbouwen van vertrouwen en begrip. Ze kunnen ook druk uitoefenen op regeringen om actie te ondernemen. Wij moeten erkennen dat diplomatieke inspanningen tijd en geduld vergen. Het kan jaren duren voordat resultaten worden geboekt, maar dat mag ons niet ontmoedigen. Het alternatief, namelijk een wereld waarin conflicten en spanningen blijven escaleren, is veel gevaarlijker.

In plaats van het voeren van een nieuwe wapenwedloop, moeten we streven naar ontwapening en nucleaire beheersing. Dit kan alleen gebeuren als we China en Rusland aan boord krijgen en hen betrekken bij internationale inspanningen om de verspreiding van nucleaire wapens te stoppen. Dit vergt diplomatie en geduld, maar het is de enige manier om de wereld veiliger te maken voor onze toekomstige generaties.

Een ander punt van zorg is de opkomst van autoritaire regimes over de hele wereld. Ik zie een zorgwekkende trend waarin democratieën worden ondermijnd en autoritaire leiders hun macht consolideren. China en Rusland spelen vaak een rol in het ondersteunen van deze regimes, en we moeten hen ter verantwoording roepen voor hun acties. In plaats van het voeren van een nieuwe koude oorlog, moeten we proberen om China en Rusland te overtuigen van het belang van democratische waarden en mensenrechten. Dit kan alleen gebeuren als we open en eerlijke gesprekken voeren en proberen begrip en consensus te bereiken.

Mijn zorgen zijn niet slechts gebaseerd op pessimisme, maar eerder op een diepgewortelde overtuiging dat we de koers van de geschiedenis kunnen veranderen. We moeten de sjablonen die we vroeger gebruikte nu weer van onze zolders halen en afstoffen om te gebruiken. We hebben de middelen en de technologie om de wereld te verbeteren en de uitdagingen waarmee we worden geconfronteerd aan te pakken. Maar dit kan alleen gebeuren als we bereid zijn om samen te werken en compromissen te sluiten.

Het is tijd om de oude denkbeelden van vijandigheid en rivaliteit achter ons te laten en in te zien dat we allemaal op dezelfde planeet wonen en de toekomst samen moeten vormgeven. We kunnen niet langer toestaan dat onze zorgen ons verdelen. We moeten naar een toekomst streven waarin dialoog, samenwerking en begrip centraal staan in onze internationale betrekkingen. Het is belangrijk om te begrijpen dat het betrekken van China en Rusland bij internationale gesprekken geen garantie zijn voor succes. Deze landen hebben hun eigen belangen en agenda’s, en ze zullen niet altijd bereid zijn om toe te geven aan internationale druk.

Maar we moeten het op zijn minst proberen.

Een belangrijk aspect van dit proces is het opbouwen van vertrouwen tussen alle betrokken partijen. Vertrouwen is de basis voor succesvolle diplomatie. Dit betekent dat we eerlijk en open moeten zijn in onze communicatie en dat we ons aan onze verplichtingen moeten houden. Verder is het essentieel om wederzijds respect te tonen voor de soevereiniteit en belangen van andere landen. Dit betekent dat we geen eenzijdige acties moeten ondernemen die andere landen provoceren. Het betekent ook dat we bereid moeten zijn om te onderhandelen en compromissen sluiten om tot oplossingen te komen.

Een ander aspect van mijn zorgen is de dreiging van klimaatverandering. Dit is een van de grootste uitdagingen waarmee de wereld wordt geconfronteerd, en het vereist een gezamenlijke aanpak van alle landen. China en Rusland behoren tot de grootste vervuilers ter wereld, en hun acties hebben een aanzienlijke invloed op het klimaat.

Het is essentieel dat deze landen hun verantwoordelijkheid erkennen en stappen ondernemen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen. Dit kan niet worden bereikt zonder internationale samenwerking. Het is van cruciaal belang dat de Verenigde Staten, China en Rusland samenwerken om de doelstellingen van het Klimaatakkoord van Parijs te halen. Dit betekent dat er druk moet worden uitgeoefend op deze landen om hun klimaatdoelstellingen te halen en hun inspanningen op te voeren. Het betekent ook dat er technologieën en financiële steun beschikbaar moeten worden gesteld om ontwikkelingslanden te helpen hun eigen uitstoot te verminderen.

Als China en Rusland weigeren bij te dragen aan mondiale klimaatinspanningen, zal dit niet alleen de klimaatverandering verergeren, maar ook de wereldwijde spanningen vergroten. Klimaatverandering kan leiden tot conflicten over hulpbronnen, migratie en veiligheid, en deze conflicten kunnen zich over de hele wereld verspreiden.

Een andere zorg die ik heb, is de verspreiding van nucleaire wapens. Dit is een van de meest verwoestende bedreigingen voor de wereldvrede, en het is van het grootste belang dat alle landen hun verantwoordelijkheid nemen om deze dreiging te verminderen.

China en Rusland zijn twee van de negen kernwapenstaten ter wereld, en ze spelen een cruciale rol in de nucleaire ontwapening. Het is van vitaal belang dat deze landen de inspanningen ondersteunen om het aantal kernwapens te verminderen en uiteindelijk volledig te elimineren. Dit kan worden bereikt door internationale onderhandelingen en verdragen, zoals het Verdrag over de niet-verspreiding van kernwapens (NPV) en het Kernstopverdrag.

Geen Kernstopverdrag opzeggen en geen Wapenwetloop opnieuw gaan creëren. China en Rusland moeten zich actiever inzetten voor deze inspanningen en hun nucleaire arsenalen verminderen. Het is ook belangrijk om te voorkomen dat andere landen kernwapens ontwikkelen. Dit vereist een gezamenlijke inspanning om de verspreiding van nucleaire technologie en materialen te beperken. Als China en Rusland niet actief deelnemen aan deze inspanningen, zal dit de wereld steeds meer onveiliger maken.

Ik maak mij zorgen over de groeiende ongelijkheid tussen landen. Terwijl sommige landen steeds welvarender worden, daar blijven anderen achter. Deze ongelijkheid kan leiden tot conflicten, migratie en onrechtvaardigheid. China en Rusland hebben de middelen en invloed om bij te dragen aan de vermindering van deze ongelijkheid. Dit kan worden bereikt door ontwikkelingshulp, handelsbeleid en economische samenwerking. Het is van cruciaal belang dat deze landen hun rol als mondiale spelers erkennen en zich inzetten voor een eerlijkere wereld.

Als we China en Rusland blijven behandelen als tegenstanders in plaats van potentiële partners, zullen we nooit in staat zijn om oplossingen te vinden voor de complexe problemen waarmee we worden geconfronteerd. We moeten erkennen dat ze een legitieme plaats hebben in de mondiale arena en dat we samen moeten werken om de uitdagingen aan te gaan die voor ons liggen. Om al deze zorgen aan te pakken, moeten we een gezamenlijke inspanning leveren. Dit betekent dat alle landen, groot en klein, hun verantwoordelijkheid moeten nemen en actief deelnemen aan internationale gesprekken en onderhandelingen. Het betekent ook dat we bereid moeten zijn om concessies te doen en compromissen te sluiten.

Het is tijd om te erkennen dat de wereld niet langer kan functioneren op basis van unilaterale acties en machtsstrijd. We moeten streven naar samenwerking, begrip en vertrouwen. Dit betekent ook dat we China en Rusland niet langer kunnen negeren of isoleren, maar ze juist moeten betrekken bij alle zorgen en uitdagingen waar de wereld voor staat. Als China en Rusland altijd dwars zullen blijven liggen en we er niet in slagen om ze te betrekken bij internationale inspanningen, dan zal de wereld naar de knoppen gaan. De gevolgen van conflicten, klimaatverandering, nucleaire proliferatie en ongelijkheid zullen ondraaglijk zijn. Het is tijd om actie te ondernemen voordat het te laat is.

Laten we onze zorgen omzetten in actie. Laten we streven naar een wereld waarin samenwerking en diplomatie de boventoon voeren. Laten we ervoor zorgen dat China en Rusland hun verantwoordelijkheid nemen en bijdragen aan een betere toekomst voor ons allemaal.

Onze wereld verdient niets minder.

J.G.J.C. van Asperen, Weert, Nederland.

Als dit verhaal toch eens bewaarheid zou kunnen worden, dan is dat de oplossing voor ons allemaal, dan zijn wij samen in de zevende hemel aanbeland.

 

I Have a Dream, zei Martin Luther King voordat hij werd vermoord op 4 april 1968.

WEERT Holland JGJCVA: 13-11-2023,

Ik zag dat Poetin van Rusland en Xi Jinping van China bij elkaar komen om samen met het Westen aan tafel te gaan. Samen gaan overleggen tot het probleem is opgelost en hoe de Wereld verbetert kan worden. Verdragen opzeggen en weer volop de wapenwedloop aangaan waardoor de wereld steeds meer onveiliger wordt is een groot schandaal dacht men. Ergens in de krant staat zomaar ineens dat er verdragen voor tanks worden opgezegd omdat Rusland dat ook gedaan heeft. Het is toch van de zotte dat mensen totaal geen verstand meer blijken te hebben en maar wat aanrotzooien. De wereld steeds onveiliger maken in plaats van veiliger is geen norm.

In een tijdperk van toenemende geopolitieke spanningen en wereldwijde uitdagingen, staat de wereld nu op een kruispunt. Aan de ene kant was Vladimir Poetin, de president van Rusland, en aan de andere kant Xi Jinping, de president van China. Beide leiders hebben aanzienlijke macht en invloed in hun respectievelijke landen, en ze worden geconfronteerd met complexe problemen die de hele wereld aan het beïnvloedden zijn.

Het Westen, wij dus, en vertegenwoordigd door leiders uit Europa en Noord-Amerika, staan klaar om te overleggen en samen te werken met Vladimir Poetin en Xi Jinping. De wereld heeft dringend behoefte aan een oplossing voor tal van problemen, waaronder klimaatverandering, wereldwijde gezondheidscrises, economische ongelijkheid en conflicten tussen landen en waarvoor nu oorlogen worden uitgevoerd.

Op een dag besloten Poetin en Xi Jinping dat het tijd was om de handen ineen te slaan. Ze begrepen dat de wereld beter af zou zijn als de grootmachten samenwerkten in plaats van tegen elkaar te strijden. Ze nodigden leiders uit het Westen uit voor een historische topbijeenkomst waarin ze hun verschillen opzij zouden kunnen zetten en zouden proberen een gemeenschappelijke weg vooruit en toekomstgericht te vinden.

De topbijeenkomst begon met een korte toespraak van Poetin, waarin hij benadrukte dat de wereld niet gebaat was bij verdeeldheid en confrontatie. Hij erkende dat Rusland en het Westen historische geschillen hebben, maar betoogde dat de tijd was gekomen om te streven naar vrede en samenwerking.

Xi Jinping voegde eraan toe dat China bereid is om zijn economische macht en technologische vooruitgang in te zetten om wereldwijde problemen aan te pakken. Hij benadrukt het belang van internationale solidariteit en benadrukt dat niemand een eiland is en dat geen enkel land deze problemen alleen kan oplossen.

De leiders van het Westen stemmen in met deze visie en benadrukken het belang van multilaterale samenwerking. Ze spreken over de noodzaak om klimaatverandering aan te pakken door duurzame energie, het belang van gezamenlijke inspanningen om wereldwijde gezondheidscrises zoals pandemieën te voorkomen en te beheersen, en de dringende noodzaak om economische ongelijkheid te verminderen.

Na maanden van intense gesprekken en onderhandelingen worden er overeenkomsten gesloten. De leiders beloven om gezamenlijk actie te ondernemen om de uitstoot van broeikasgassen te verminderen en de opwarming van de aarde te beperken. Ze gaan investeren in groene technologieën en hernieuwbare energiebronnen en gaan een duurzamere toekomst bevorderen.

Wat betreft de wereldgezondheid, wordt er afgesproken om een gezamenlijk fonds op te richten om snel te reageren op pandemieën en om vaccins en medische voorraden toegankelijk te maken voor alle landen, ongeacht hun economische status.

Om economische ongelijkheid aan te pakken, worden er afspraken gemaakt om de toegang tot onderwijs, gezondheidszorg en economische kansen te verbeteren, zowel in eigen land als wereldwijd. Er zullen maatregelen worden genomen om corruptie en financiële oneerlijkheid aan te pakken.

De wereld kijkt vol verwachting naar deze historische overeenkomsten en naar de belofte voor een betere toekomst. Hoewel er nog veel werk te doen is om deze doelen te bereiken, is de stap in de richting van internationale samenwerking een lichtpuntje in een wereld die altijd geteisterd wordt door verdeeldheid en conflicten.

De leiders verlaten de topbijeenkomst met een gevoel van optimisme en vastberadenheid. Ze begrijpen dat de weg naar een betere wereld lang en uitdagend zal zijn, maar ze zijn vastbesloten om samen te werken en de nodige stappen te zetten om de wereld te verbeteren. Samen zullen zij werken aan een toekomst waarin de wereld veiliger, gezonder en rechtvaardiger zal zijn voor alle mensen, ongeacht hun nationaliteit of achtergrond.

Deze droom en visie benadrukt de mogelijkheid van internationale samenwerking en de hoop op een betere toekomst voor onze planeet. Het illustreert hoe leiders van verschillende landen kunnen samenkomen en samenwerken om mondiale uitdagingen aan te pakken en een positieve verandering teweeg te gaan brengen.

Is dit fictie, een droom, eigenwijsheid of een doordachte mogelijkheid? JGJCVA

J.G.J.C. van Asperen, Weert, Nederland.