De Dame van het gehaakte tafelkleed.

De Dame van het gehaakte tafelkleed: Weert 13-08-2023.

Een Verhaal van Doorzettingsvermogen en Verrassing.

Zo worden sagen en legenden geboren en voor de eeuwigheid bewaard.

In de schilderachtige van Horne stad Weert woonde een opmerkelijke dame die bekend stond om haar hobby. Op een dag besloot ze haar creatieve passie te combineren met haar liefde voor het adembenemende uitzicht boven op de Lange Jan Van Weert, de kerktoren die 104,80 meter hoog is. Toren die ook als een ijkpunt voor de omgeving wordt gezien en ook de ingang van de Martinuskerk is. Met een flinke bol garen van middeleeuwse kwaliteit uit deze tijd van Weert in haar ene hand en een haaknaald in de andere, gaat ze de lange Martinustoren beklimmen en begon zonder het te verzinnen aan een groot avontuur dat zowel in Weert als haarzelf voor altijd zou beminnen.

Vanaf een hoogte van de Lange Jan Van Weert zit deze dame hoog en droog te haken aan een prachtig tafelkleed. Met elke steek die ze zet, bewondert ze het adembenemende panorama dat zich voor haar heeft uitgestrekt. “O, wat verrukkelijk”, “O, wat verrukkelijk” riep ze luit bij het zien van al die schoonheid, terwijl ze genoot van het gevoel van de zachte middeleeuwse wol tussen haar vingers en de rustgevende cadans van haar handwerk aan het tafelkleed. Het kleed steeds verder te vergroten met elke nieuwe steek die ze zette daarboven op de Lange Jan van Weert.

Maar zoals dat vaak gaat in het leven, brengt het lot bij haar ook voor ons een onverwachte wending en de geschiedenis verteld. Plotseling blaast een harde windvlaag op deze grote hoogte krachtig tegen haar gezicht waardoor zij haar evenwicht verloor. In een ogenblik van onhandigheid en verwarring bevond ze zich daarop in een vrije val en vanaf deze grote hoogte? Terwijl de dame van het kleed naar beneden tuimelt en zweeft boven de markt, laat ze haar haakwerk niet los. Als de bodem snel dichterbij komt, blijft ze doorwerken aan haar kleed alsof ze probeerde een laatste aantekening te krijgen op haar nagedachtenis voor dit meesterwerk. Ondertussen en tijdens haar vrije val telde ze in haar hoofd steeds de steken: “Drie halve vasten en twee lussen”, “Drie halve vasten en twee lussen”.

Met een onverwachte plons beland de dame uiteindelijk in de laadruimte van de marktauto van de groenteman en dat was haar grote geluk. Ze vond zichzelf plotseling terug en omringd door een overvloed aan overrijpe peren en alsof het universum haar op een eigenaardige wijze wilde belonen voor haar moed en vastberadenheid tijdens deze val. Hoewel ze wel flink geschrokken was en gelukkig maar niet ernstig gewond. Toen ze overeind kwam en haar omgeving in zich opnam, leek haar eerste reactie niet over angst of verwarring te gaan, maar eerder op een verbazing voor het haken onderwijl de val van flink wat steken aan het kleed.

De groenteman, die zijn marktauto had verlaten om te zien wat er gebeurde, staarde met open mond naar de dame die onverstoord in de laadruimte zat te midden van zijn overrijpe peren en dat zij nog steeds bezig was met het haken van haar kleed. “O, mijn Triomf de Vienne”, “O, mijn Triomf de Vienne” schreeuwde de groenteman vol angst en ongeloof, terwijl hij probeerde te begrijpen wat er precies gebeurde hier met zijn overrijpe peren “de Triomf de Vienne”.

De dame, ging onverminderd rustig en vastberaden verder, glimlachte naar de groenteman en het volk dat zich in grote getalen om haar heen had verzameld en ging rustig door met haken aan haar kleed. De haaknaald bewoog met dezelfde gratie als voorheen en haar ogen straalden met een ongekende rust terwijl haar omgeving werd gesust. Ze was niet ontmoedigd door de ongebruikelijke wending van deze gebeurtenis, maar zij leek eerder geïnspireerd om door te gaan met haar passie, ongeacht deze ernstige omstandigheid.

Terwijl het nieuws van deze merkwaardige gebeurtenis zich door de van Horne stad en omgeving verspreidde, begon de dame een inspiratiebron te worden voor de stad maar ook daarbuiten. Mensen kwamen van heinde en verre om haar te ontmoeten, haar verhaal te horen en getuige te zijn van haar vastberadenheid en onverwoestbare werklust. Haar motto, “Werk door. Werk door”, werd een mantra voor doorzettingsvermogen en haar bemoedigende veerkracht.

De dame zelf bleef eenvoudigweg doorgaan met het haken van haar kleed en steeds met een glimlach op haar gezicht en sprankeling in haar ogen. Het kleed groeide gestaag en elke steek vertelde het verhaal van haar onwaarschijnlijke avontuur en haar vermogen om schoonheid en vreugde te vinden door te midden van grote verrassingen te landen, tussen de overrijpe peren “Triomf de Vienne” en met de uitdaging door te gaan door het vervaardigen van een enorm tafelkleed.

En zo, in de loop van de tijd, groeide niet alleen het kleed, maar ook de legende van deze middeleeuwse tijd van de Dame met het kleed. Haar verhaal inspireerde velen om met dezelfde vastberadenheid en goede moed om zo door het leven te gaan, ongeacht wat er zich voordoet. Haar naam werd een synoniem voor veerkracht en doorzettingsvermogen en het haakwerk blijft een symbool van creativiteit en optimisme.

Op een dag, toen het tafelkleed eindelijk voltooid was, hield de dame het resultaat van haar toewijding en doorzettingsvermogen in haar handen. De kleuren en patronen vertelden niet alleen het verhaal van haar avontuurlijke val van de toren van “De Lange Jan van Weert”, maar ook het verhaal van haar kracht en inspiratie. Het kleed wordt nu tentoongesteld in het plaatselijke museum tegenover de plaats van haar enorme val en naast het portret van deze dame en met haar Haaknaald in haar ene hand en de Middeleeuwse wol in de andere, een glimlach op ’t gezicht. Zij laat aan ons hiermee zien wat het ware geheim is van haar onverwoestbare geestdrift.

En zo eindigt het verhaal van de Dame van het tafelkleed, een verhaal dat laat zien hoe zelfs in de meest onverwachte omstandigheden, doorzettingsvermogen en passie een bron van inspiratie wordt voor ons allemaal. Moge deze herinnering en haar boodschap van “Werk door. Werk door”, voor altijd in onze harten blijven voortbestaan.

Dit is zomaar een verzonnen verhaal door Jan van Asperen hier opgetekend. *JGJCVA13082023*dedamemethettafelkleed*