het maken van twee borstbeelden van mijn ouders.
Ik maak een verhaal over het maken van twee borstbeelden in klei van mijn te jong overleden vader en moeder.
Ik zit hier vandaag te schrijven een verhaal waarin ik u misschien mee laat genieten en ook laat delen over een bijzonder project dat ik heb ondernomen – het maken van twee borstbeelden in klei ter herinnering aan mijn overleden vader en moeder. Het was een emotionele reis en een eerbetoon aan degenen die mijn leven zo diepgaand hebben beïnvloed.
Het idee om borstbeelden van mijn ouders te maken kwam voort uit een diep verlangen om hun herinnering levend te houden en hun nalatenschap te eren. Met klei als medium kon ik hun persoonlijkheden vastleggen en de tederheid van hun aanwezigheid op een tastbare manier herbeleven.
De inspiratie achter het project:
Mijn ouders waren twee buitengewone individuen die me liefdevol hebben begeleid en gevormd. Na hun te vroeg overlijden voelde ik de noodzaak om hun leven te vieren en een tastbare herinnering te creëren.
Het proces van creatie:
Dat klinkt als een prachtig en ontroerend gebaar! Het creëren van een borstbeeld van je vader en moeder als herinnering is een geweldige manier om hun leven en de relatie die je met hen had te eren. Het beeld zal dienen als een blijvende herinnering aan de mooie momenten die wij samen hebben gedeeld. Het maken van de borstbeelden begon met het verzamelen van foto’s en herinneringen om hun gelaatstrekken, uitdrukkingen en persoonlijkheden zo nauwkeurig mogelijk weer te geven. Vervolgens begon ik met het vormgeven van de klei, met grote aandacht voor elk detail. Elke lijn en vorm werden met zorg geboetseerd, waardoor het beeld een weerspiegeling werd van wie ze waren voor mij.
Het belang van emotie:
Het maken van een borstbeeld vereist misschien enige vaardigheid en toewijding, en het feit dat je de tijd en moeite moet nemen om dit te doen, dit toont de liefde en respect voor mijn ouders. Het zou ook een therapeutische manier zijn geweest om mijn emoties te uiten en het proces van rouw of het omgaan met een veranderingen in het leven te verwerken. Tijdens het creëren van de beelden was emotie een essentieel onderdeel van het proces. Het was soms moeilijk om met verdriet om te gaan terwijl ik aan het werk was, maar het hielp me ook om mijn gevoelens te uiten en te verwerken. Elk moment dat ik aan de beelden werkte, voelde ik de band met mijn ouders weer opbloeien.
Het eindresultaat.
Het delen van de herinnering:
Dergelijke kunstwerken kunnen ook waardevolle familiestukken worden, doorgegeven van generatie op generatie, zodat de herinnering van mijn ouders levend blijft in de harten van onze familie. Het is belangrijk om momenten zo vast te leggen en onze dierbaren te eren, mijn gevormde borstbeelden doen precies dat. Het is een persoonlijke en betekenisvolle manier om mijn liefde en dankbaarheid te tonen aan mijn ouders, terwijl ik de herinnering aan hen levend houdt. Het delen van dit project met vrienden en familie was een waardevolle ervaring. Het bracht verhalen en herinneringen aan het licht die ik anders misschien niet zou hebben geweten. Het inspireerde anderen om hun eigen manieren te vinden om hun dierbaren te herinneren en te eren.
Ik vind het fijn om het borstbeeld op een prominente plek te plaatsen, zoals thuis op de kast of later misschien in een persoonlijke ruimte. Op die manier kan ik altijd even stilstaan bij de mooie momenten die wij hebben gedeeld en mijn ouders blijven herinneren.
Ik koester deze creatieve uitingen en de herinneringen die het vertegenwoordigt. Het laat zien hoeveel ik om mijn ouders heb gegeven en hoezeer ze voor altijd in mijn hart zullen blijven voortleven.
In afsluiting wil ik benadrukken dat het maken van deze borstbeelden een transformerende ervaring was. Het bracht me dichter bij mijn ouders en stelde me in staat om met liefde en trots terug te kijken op de tijd die we samen hebben gehad. Ik moedig iedereen aan om creatieve manieren te vinden om de herinneringen aan hun dierbaren levend te houden en hun nalatenschap voort te zetten. Bedankt voor uw aandacht, Jan van Asperen.
