Lambèr de mot de dissident bij uitstek in 2022,

Vorig jaar vertelde ik over Peer de Mot en hoe hij bij ons op het balkon en onder het tafelkleed dat op de tafel lag zijn overnachting plande. Ik vertelde dat de motten familie op zoekprogramma’s uitgebreid worden beschreven. Dat wij moeten weten dat ook deze motten schadelijk kunnen zijn. Vooral zijn planten en struiken die door de mottenrups worden opgegeten de klos en vooral de laatste tijd moest de buxusplant het ontgelden en is voor die kleine rupsjes het een lekkernij. De plant wordt erg kaal door deze veelvraat en zonder blad gaat de plant eraan dood. De huismot die in onze huizen voorkomt is ook zo’n knagertje voor kleding en allerlei stoffen en maakt er kleine gaatjes in. De mottenmoeder legt hele kleine eitjes die

nauwelijks zichtbaar zijn voor ons op de stof in de naden en in de vouwen van kleding. Eitjes worden gelegd en daaruit kruipen later hele kleine rupsjes die deze stoffen dan opeten om ook te kunnen groeien naar de volgende levenscyclus.

Op de dagen dat mensen gaan werken of hun dag anders besteden, dan ging Peer de Mot, dus hij die van het vorig jaar, slapen onder het tafelkleed en dan klampte hij zich vast aan de onderzijde en kroop hij verder in een vouw van het kleed omhoog om zich daar te verstoppen. Hier kon hij dan stiekem slapen na een vermoeiende nacht, wel altijd en steeds op diezelfde plaats onder het kleed en ook op ons balkon.

Wij zien hem zo verborgen eigenlijk niet zitten en merken het alleen op als Peer de Mot daar zat als wij het tafelkleed wegnamen. Peer de Mot schrok dan zo enorm van deze actie en van ons dat hij dan wegvloog de wijde wereld in. Wij stoorde hem in zijn diepe slaap. Het is de omgekeerde wereld en het verschilt van de dierenwereld en onze wereld omdat motten altijd in het donker gaan vliegen en wij mensen gaan dan naar bed en gaan slapen. Deze motten zoals onze Peer de Mot tenminste vliegt in het donker weg en gaat om te jagen in het donker en als wij weer opstaan als het licht word gaat Peer de Mot slapen.

Op het einde van het vorige jaar toen het kouder werd en er al nachtvorst ons overkwam, was Peer de Mot plotseling verdwenen en kwam hij niet meer terug op ons balkon. Het kan ook zijn dat hij is verorberd door die Vleermuis Nico en zijn vriendjes vleermuizen, weet u nog uit het vorige verhaal, van die ene vleermuis Nico die huisde in het spleetje in de spouwmuur en grenst aan ons balkon. Of Peer de Mot is gevangengenomen als een dissident, kan ook zijn omgekomen door de kauw?

Men kent ook dissidenten in landen en deze mensen verdwijnen ook ineens van het wereldtoneel en niemand weet waar zij zijn gebleven. Is het ook zo niet met onze Peer de Mot gegaan en zijn mensen die tegen de orde opstaan dan deze dissidenten? Is het dan zo altijd net als in de natuur, gejaagd worden omdat hij of zij niet zijn geoorloofd of niet geliefd en dan niet de goede kanten van het individu ervan kunnen beleven?

Hij kan ook ergens aan een draadje hangen te bungelen, of hij is verpakt onder een blad van de struiken of de coconcel is verstopt tegen houten dakspanten als een gevangeniscocon met daarin het veranderen van rups naar weer een normale dissident mot in maanden. Deze wijziging van rups naar weer een nieuwe Peer de Mot is afwachten tot de gevangeniscocon openbarst en als de motten dissident die erin zit is gegroeid en als een nieuwe levende mot met nieuwe energie eruit kruipt. Door een zacht winderig Westelijk briesje worden zijn vleugels droog geblazen en kan de nieuwe Peer de Mot weer de wijde wereld in en samenwerken met andere motten. Motten zitten te wachten tot ze zijn volgroeid in deze gevangeniscocon. Dan gaat de levenscyclus van een mot weer van vooraf aan opnieuw beginnen en wordt zijn leven weer opnieuw ingericht. Hij wordt eerst weer een rups omdat het vrouwtje weer eitjes heeft gelegd. Wij begrijpen het allemaal en toch ook weer niet, het is een wonderbaarlijke wereld waarin wij leven en die steeds vol van agressie is, met geluk, liefde en ook verdriet.

Maar plotseling en in dit voorjaar was er weer zo’n zelfde Mot bij ons op het balkon aanwezig en ik zou haast denken dat het Peer de Mot weer was. Of hij had zijn nachtplaats doorgegeven en verraden aan zijn nageslacht of het instinkt van deze nieuwe mot en kwam hij per ongelijk en pardoes aanvliegen en zocht een slaapplek en lande hij op ons balkon? Was het misschien een vluchteling als zovele? Zitten er ergens op ons balkon nog meer motten verscholen en zijn dit ook vluchtelingen zonder te zijn opgemerkt. Zo denken wij dan maar dat het is gegaan. De Mot die nu dit jaar bij ons logeert lijkt sprekend op Peer de Mot van het vorige jaar en het is ook net zo’n knappert als Peer de Mot. Dit moet dus zijn nageslacht zijn dat denken we dan maar en wij geven hem ook maar een andere naam om geen verwarring te scheppen in dit verhaal en wij noemen hem Lambèr de Mot. Wij vonden het een mooie klinkende naam voor deze mottensoort.

Deze Lambèr de Mot doet alles hetzelfde zoals Peer de Mot in het vorig jaar ook deed en gaat ook ’s nachts achter de vrouwtjes motten aan om weer verzekerd te zijn dat zijn nageslacht voor weer het volgend jaar verzekerd is en als moedertje mot weer haar eitjes legt. Onderwijl heeft hij nog genoeg tijd over om tijdens zijn nachtelijke vlieguren nectar te zoeken, de zeer geliefde lekkere honing in de bloemknoppen die her en der verspreid staan en daar voed hij zich dan mee. Hij, deze Lambèr de Mot heeft een heel goed reukorgaan en vindt daardoor moeiteloos de Nectar in het donker. Motten zijn verzot op nectar en ze kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Lambèr de Mot vindt altijd zijn overnachtingsplaats terug bij ons in het donker. Als hij verzadigd is van de nectar en zijn buikje rond heeft van het likken aan die bloemknoppen, dan gaat hij weer tevreden slapen onder het tafelkleed tussen een plooi op ons balkon.

Lambèr de Mot moet altijd uitkijken net als Peer de Mot dat deed want als hij komt aanvliegen naar ons balkon door de noch nachtelijke uren moet hij erg op zijn hoeden zijn omdat er in datzelfde spleetje van de spouwmuur net als vorig jaar een gevaar op de loer ligt. Nog steeds huist vleermuis Nico in dat spleetje en Nico is nog even gevaarlijk voor Lambèr de Mot als hij dat voor Peer de Mot was het hele vorige jaar. Vorig jaar was het ook Nico de vleermuis die Peer de Mot parten speelde, het is een gevaarlijke knaap hoor en ik denk dat hij hetzelfde gaat doen net als de vorige keer, namelijk jagen als het donker wordt en achter de mottenfamilie aanjaagt. Nico de vleermuis heeft de winter dus overleeft mogen we aannemen en hij gaat net als vorig jaar weer jagen op motten als wij niets vermoedend lekker liggen te slapen.

Het lijkt wel op diezelfde gebeurtenis zoals nu in Oekraïne en wat de mensen daar nu in dat land overkomt. Een verschrikkelijke oorlog is daar gaande en waarop hij, Nico-Poetin de vleermuis, op Nazi motten jaagt. Nico-Poetin de vleermuis huist in het Kremlin of ergens misschien ook in zijn spleetje van zijn Datsja ergens waar hij zit te hokken op een geheime plek in zijn landelijk gelegen afgebakend gebiedje. Hij laat zich bijna niet zien, maar hij lag wel de hele coronacrisis op de loer en te wachten wanneer hij in de nacht vrij van aandacht kon aanvallen. Hij wachtte stiekem en was achterdochtig geworden op het Westen, dan slaat hij zijn slag. Er heerste immers een ernstige pandemie in de wereld en veel mensen werden door anderen besmet met het coronavirus. Nico-Poetin in het Kremlin was zelf ook erg bang om besmet te raken met dit virus Covid-19 en bracht zichzelf in afzondering in zijn Datsja en van iedereen en alleman ontdaan. Ging ook in winterslaap tot het gevaar voor hem geweken was. Dan slaat hij plotseling zijn slag als ieder ander nog op een oor lag. Had geen mogelijkheid eerder te gaan jagen in het mooie en bloeiende land van melk en honing dat plotseling en ineens zonder waarschuwing vooraf moest ontwaakten op een vroege morgen door dat verschrikkelijke jaaggeweld door zijn groene vriendjes en die van Nico-Poetin de vleermuis.

Die Nico de vleermuis, die van ons balkon is ook zo’n agressieve kerel hoor. Hij verorbert vele motten op een nacht. Hij heeft nooit genoeg en ook andere vliegende objecten die door de nacht vliegen pikt hij op. Met zijn peilapparaat in zijn kop, zo’n ziekelijk gebiedje in zijn hersenen, daar kan hij heel goed en heel eenvoudig elk beestje dat ’s nachts rondvliegt vangen. Alles wat in zijn richting komt kan hij daarmee aanpeilen en dan vliegensvlug zijn slagje slaan. Door angst bevangen en wetende dat Nico de vleermuis daar zit in dat spleetje wordt de Westenwind en met z’n allen erg meegaand. Wordt men met de Westelijke wind meegedreven en ook erg oplettend. En toch komt hij op onverwachte momenten uit zijn Datsjaspleet. Hij vangt alles wat hij vangen kan en natuurlijk doet hij het om te doden en het in zijn muil te kunnen vermorzelen. Hij is bezeten. De zoveelste snack door de nacht gevangen en met ijzeren macht opgebracht. Dit hadden wij niet verwacht als wij het beestje levend aanschouwen. *JGJCVA18052022*lamberdemot*