Mijn vader die in een droom van mij de koorddanser was.
Mijn vader die de koorddanser was?
Het was een zomerse dag, zo’n dag waarop de lucht zo blauw was dat je zou denken dat de hemel zelf de aarde wilde omhelzen. Ik was nog jong, een kind van amper 11 of 12 jaar oud, en ik stond op het kerkplein te midden van een menigte mensen die allemaal in afwachting waren van iets bijzonders. Als er maar een gerucht de ronde deed over een spannende gebeurtenis, dan was ik er als de kippen bij, klaar om iets opwindends te beleven.
Die dag zou ik echter meer ervaren dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Terwijl ik daar stond, omringd door nieuwsgierige toeschouwers, gebeurde er iets onverwachts. Een stilte verspreidde zich als een golf door de menigte, en iedereen keek omhoog naar het strakgespannen koord dat zich uitstrekte van het plein tot aan de haan op de kerktoren. En daar, op dat koord, stond mijn vader.
Hij keek me aan met doordringende ogen, alsof hij een boodschap voor me had, alsof hij me iets wilde vertellen dat te belangrijk voor mij was om met woorden uit te drukken. Ik was volledig verbaasd en sprakeloos. Mijn vader, een man die ik kende als een sportieve en actieve persoon, stond daar op dat koord, hoog boven de grond, met een lange stok in zijn handen om zijn evenwicht te bewaren.
Ik had altijd gehoord dat mijn vader een getalenteerde turner was geweest in zijn jonge jaren, maar dit had ik nooit verwacht. De menigte hield hun adem in terwijl hij moedig over het koord liep, zijn stappen zorgvuldig geplaatst, zijn blik gefocust op het doel voor hem.
Ik was doodsbang. Mijn hart bonkte in mijn keel terwijl ik toekeek hoe mijn vader zich voortbewoog op dat smalle koord, hoog boven de grond. Het leek een eeuwigheid te duren voordat hij die top bereikte, op gelijke hoogte met de torenhaan. Toen, op dat beslissende moment, verdween hij plotseling voor mijn ogen. Hij leek op te gaan in de ijle lucht, alsof hij een deel van de hemel werd.
Ik stond daar met open mond, vol verbazing en verwarring te kijken, ja naar wat. Had ik een visioen gehad? Had ik mijn eigen toekomstige geschiedenis gezien? Had ik gezien wat er werkelijk gebeurd was? Het idee dat mijn vader zo zou verdwijnen, was gestorven, hetzelfde jaar nog, drong tot me door als een ijzingwekkende gedachte die de herinnering weer opriep van wat ik had gezien.
Met een verwarde geest en een zwaar hart keerde ik huiswaarts. Ik bleef piekeren over wat ik had gezien en ervaren op het kerkplein die dag. Was het mogelijk dat dit hele schouwspel slechts een product van mijn verbeelding was? Een droom of visioen dat me had bezocht terwijl ik sliep, om me op deze cruciale dag te waarschuwen voor wat er werkelijk gebeurd was?
Ik kon het niet bevatten. De beelden van mijn vader op dat koord bleven in mijn gedachten spoken, ik worstelde met de betekenis ervan. Misschien was het wel een boodschap, een waarschuwing die specifiek voor mij was bedoeld. Had mijn vader al die tijd op dat koord gestaan, klaar om op te stijgen naar de hemel? En zo ja, zou zijn vertrek dan zo spoedig gepland zijn, het was zelfs in datzelfde jaar.
Het duurde niet lang voordat mijn vermoedens werkelijkheid werden. Op 4 juli 1955 heeft mijn vader deze wereld voorgoed verlaten, veel te vroeg en veel te plotseling. Zijn overlijden was een schok voor ons allemaal, maar voor mij had het een extra lading gekregen door wat ik had gezien op die bijzondere dag.
De vraag bleef echter: was dit een visioen geweest, een voorspelling van wat komen zou, of slechts een toevallige samenloop van gebeurtenissen achteraf? Ik zal het nooit zeker weten, maar het blijft een herinnering die me altijd zal blijven volgen. Soms lijkt het leven ons boodschappen te sturen, zelfs als we ze pas achteraf begrijpen. Misschien was het mijn lotsbestemming om op dat kerkplein te staan, getuige te zijn van mijn vaders laatste, onvergetelijke act, en te leren dat het leven soms even fragiel is als een koorddanser hoog boven de grond. Zag ik mijn vader nogmaals voor mij fietsen slingerend over de straat, gelijk een koord dat wiegt in de wind, was hij toen onderweg naar zijn bestemming? *jgjcva*mijnvaderdieeenkoordanserwerd*
