Mijn Loopbaan en de beleving door dat alles.

Betaalde en onbetaalde banen als: Bouwkundige en ervaringsdeskundige waarin ik o.a. het volgende gedaan heb en ook beleefd.

Na mijn mulo-ervaring en eerste opleiding in de bouw heb ik de volgende traptreden beklommen:

• Praktijkjaren timmerbedrijf
• Calculator woningbouw
• Arbeidsanalist bouwbedrijven en Projectleider utiliteitsbouw
• Gelijktijdig daarin 8 jaar zitting genomen in een contactgroep arbeidsdeskundige bouw waarin elke maand een bijeenkomst was gepland van arbeidsanalisten en leidinggevende in de bouw om ervaring uit te wisselen en conversaties te voeren over vernieuwend bouwen in die tijd (het was notabene 1968).

Opleidingen heb ik gedaan bij een bekendstaand bouwbedrijf van Eykelenburg in Rosmalen in die eerste tijd, het was 1960 en hier bij dit bedrijf heb ik vervolgopleidingen gedaan in tariefcalculatie en arbeidsanalyse. Op een werk van totaal 252 stuks woningen in Breda en in een enkel plan tegelijkertijd, dat was voor mij genoeg in deze massaliteit te werken en bij het gereedkomen van zoveel woningen ineens en allemaal repeterende types dat was te veel van het goede. Ik zag dat dit niet mijn weg was om voor het volgende woningproject met zulke omvang in de jaren mijn draai te vinden. Ik solliciteerde naar Weert in 1965 als arbeidsanalist en kwam werken bij utiliteitsbouwer Demonte i.v.m. de variatie van bouwen in de utiliteitsbouw.

Bij dit Bouwbedrijf in Weert en in de Utiliteitbouwtijd van ruim 10 jaar heb ik eerst Arbeidsanalyses gedaan en daarna een aantal werken begeleid als projectleider. Een aantal werken uit mijn lijstje zijn; de uitbreiding van het St. Jansgasthuis 2x, nieuwbouw van het Gezondheidscentrum ook aan de Vogelsbleek, een aantal onderdelen zoals het zwembad en keuken op de van Horne Kazerne, enkele viaducten over de A2 richting Maastricht, Openbare bibliotheek in IJsselstein bij Utrecht, Geniewerken in de Cannerberg te Maastricht, enz.

Mijn geschiedenis loopbaan gaat verder:

Gevraagd om werkzaamheden op uitnodiging voor hen uit te voeren zonder een sollicitatie te hoeven doorlopen zijn de volgende bedrijven en werken.

• Coördinerende werkzaamheden bouwbedrijf, vandaaruit werd ik opnieuw gevraagd om als Ad Interim-directeur voor een bouwbedrijf met procuratie om daar werkzaamheden uit te voeren die bestonden, hoe vervelend ook, uit het ontslaan van het voltallige personeel en het bedrijf doen stoppen in de markt.
• Daarna ben ik in Roermond bij een Projectontwikkelaar gaan werken voor 4 jaar.
• Gevraagd werd ik op de Nieuwjaarsreceptie op het Gemeentehuis in Weert en een vraag om bij een wegenbouwbedrijf commerciële werkzaamheden te gaan doen en ook op te zetten. Deze werkzaamheden heb te gedaan voor drie dagen per week, mijn vrouw werkte ook en hadden wij het qua inkomen goed. Totdat ik door de directie werd uitgeleend aan de gemeente Weert vanwege een vraag uit het college van Burgemeester en Wethouders.

Het was het jaar 1989,

Op een maandag in 1989 werd ik door wethouder Steeghs gebeld om met hem op het gemeentehuis te komen praten, ik dacht dat gaat over een uitbesteding van wegenbouwwerk. Ik werkte toen nog bij een wegenbouwbedrijf in Weert als commerciële man binnen het bedrijf voor drie dagen in de week. Toen ik goed en wel bij hem was bestelde hij broodjes en koffie voor de lunch en dat vond ik voor dat soort zaken die ik in mijn hoofd had niet normaal. In het gesprek dat volgde vroeg hij mij of ik wist dat de gemeente Weert een Subtropisch zwembad “de IJzeren Man” aan het bouwen was. Ik bevestigde dat door te zeggen “daar heb ik van gehoord” maar niet meer dan dat, verder wist ik daar toch maar te weinig van.

Toen hij vroeg of ik interesse had om de functie van interimmanager van dat subtropisch zwembad voor een periode van 4½ maand voor hem en de Gemeente Weert uit te voeren, viel ik letterlijk van mijn stoel want daar had ik in de verste verte niet aan gedacht toen ik door hem werd uitgenodigd. Daarbij vertelde hij verder of ik ook maar even het oude zwembad “de Rog” wilde ontruimen.

Het door mij in 1965 als projectleider gebouwde binnenbad “de Rog” en wat lag tegenover het st. Jansgasthuis in Weert aan de Vogelsbleek moest dan wel worden ontruimd. Het zwembad wat ik juist 25 jaar daarvoor had gebouwd als eerste project en als projectleider bij het bouwbedrijf in Weert. Ik vond dat dit toen de puurste geldverspilling was om een zwembad te gaan slopen ten koste van een subtropisch zwembad, maar zo had de politiek beslist. Ergens hebben vooraf personen met elkaar staan keuvelen, misschien plannen gesmeed achter een paardenkont op de paardenmarkt en een extra neut om in de buurt uit te komen van dit plan.

Ik zat even met mijn mond vol tanden. Maar ik heb toen gezegd, “ik heb toch een uitstekende baan”, maar het bleek dat hij dat allang met de directeur van het wegenbouwbedrijf had besproken en dit ook had geregeld. Ik daardoor eigenlijk gezien de relatie Gemeente en wegenbouwer geen kant meer op kon. Was ik even gebruikt om een relatie goed te houden. Mijn baas dacht wat kan mij gebeuren als ik maar de wethouder tot vriend kan houden.

Alles heb ik uit voorzorg door die wegenbouwer toen op papier laten zetten, zodat ik wanneer deze 4½ maand om waren en er geen vervolg zou zijn in dit zwembad, ik in mijn oude patroon kon terugkomen. Als je dan beseft dat je door te solliciteren naar een baan jij die zelf dan uitzoekt, dan weet je dat van tevoren doordat het jouw keuze was, dan doe je dit op je eigen manier, of je doet het niet. Wanneer dat niet zo is, maar in de plaats daarvan word je een mooi verhaal voorgeschoteld waardoor ik niet anders meer kon dan te accepteren en als het zo is beslist door je baas en zijn vriend de wethouder, dan wilde ik er ook iets moois van maken en ga ik er dan voor.

De openluchtbaden gingen in Nederland echter steeds meer terrein verliezen zodat men gedwongen werd om te zien naar een andere, meer moderne vorm van zwemrecreatie. Daarom besloot de gemeenteraad in 1988 tot het bouwen van een subtropisch zwembad. Dit vierde bad werd officieel geopend op 12 mei 1990. Deze Officiële gebeurtenis van 12 mei 1990 heb ik zelf niet mogen meemaken omdat er toen al zelfs ambtenaren zaten binnen het gemeentehuis op het vinkentouw en in de plaats van mij hun deuntje mee wilde fluiten. Er vond ook een restauratie plaats van de roei- en visvijver, een restauratie die noodzakelijk was omdat door gebrek aan doorstroming de vegetatie was vernield. Door ondeskundig beheer was het eens gezonde water een dood water geworden. Ik wilde zelfs om het geheel op te fleuren een grote fontein midden in de plas laten aanbrengen die ook de waterkwaliteit zou verbeteren en ook d.m.v. lichtspots binnen de fontein het e.e.a. ook zou opfleuren.

Het was voor mij inmiddels Oktober 1988 geworden en iedereen wist dat dit interim-schap een vervolg zou krijgen voor mij, alleen hoe dat zou gebeuren was nog onbekend, daar besliste de politiek over in de Raadszaal wat mij later uiteindelijk is gebleken. Hoe dat later wordt ingevuld daar kom ik in dit verhaal op terug. Als ik eraan terugdenk krijg ik er nu nog een kater van en ben ik gekrengd over datgene wat ze mij toen hebben aangedaan.

Het was voor iedereen duidelijk dat wethouder Steeghs voorzitter zou worden van het bestuur van het subtropisch zwembad “de ijzeren man” in het natuurgebied van Weert. Er moest een leuk en gezellig restaurant “de IJzeren Man” voor wijken. Een geliefde pleisterplaats van wandelaars in het IJzeren Man gebied. Het moest voor de totstandkoming van het Subtropisch Restaurant in het Zwembad wijken in verband met de brouwerij die de drank in het nieuwe Subtropische zwembad hier wilde verkopen en geen andere brouwerij en verkoop van bier in de directe omgeving in hetzelfde natuurgebied duldde.

Het totale politieke landschap werd op zijn kop gezet, het restaurant “de IJzeren Man” werd gesloopt en de Wethouder moest afstand houden. Dus de politiek ging zich er mee bemoeien en die zij terecht, neen, omdat hij zijn functie als wethouder niet kon verbinden aan dat voorzitterschap en daar was ik het ook wel mee eens. De wethouder kan dat wel vinden maar de politiek beslist en de wethouder kan wanneer het fout gaat met het zwembad zichzelf in die kwestie niet verdedigen in de raad. Het functioneren van de zittende bedrijfsleider en ambtenaar van het zwembad in al zijn onderdelen van leiding geven en uitstraling, werkte als op een rode lap op een stier in op wethouder Steeghs. Daarom had Steeghs iemand nodig die met hem als voorzitter goed kon samen werken. Zodoende deze opzet en mijn aanstelling en het gedeeltelijk buitenspel zetten van de huidige bedrijfsleider/badmeester door de wethouder.

Voorafgaande aan de procedure van leiding geven aan het zwembad waren er, ook binnen het gemeentehuis, mensen die interesse hadden voor de functie van manager. Dit werd naar mijn mening door anderen binnen het college tegengehouden. Het idee mij te vragen werd bedacht door wethouder Steeghs zelf omdat ik schijnbaar beter met hem kon functioneren dan hij met de al aanwezige bedrijfsleider. Omdat ik vaak mijn stem heb laten horen binnen de gemeente Weert, vanwege mijn diverse functies in het vrijwilligerswerk en doordat flink veel ambtenaren mij kenden, heeft men mij gekozen als de interimmanager. Ik kon dus alleen ja zeggen en had geen andere keus. Na enkele dagen bedenktijd heb ik pas ja gezegd. Na enige dagen realiseerde ik ook dat er geen weg meer terug was en zat ik voor zover ik kon inschatten aan die functie vast.

Wat mij daarna zeer bevreemd heeft is, dat ik een volledige sollicitatie moest ondergaan tegenover een hele reeks topambtenaren en daar had ik gezien mijn huidige functie totaal geen behoefte en zin in. Dit was het gevolg van de partij van de arbeid, die om welke reden dan ook om deze sollicitatieprocedure te doen uitvoeren had gevraagd in de gemeenteraad. De wethouder vertelde mij tussen de bedrijven door dat als de 4½ maand om waren de raad deze procedure allang zou zijn vergeten en dat dan de functie interimmanager zou worden omgezet in een definitieve baan als manager van het nieuwe subtropische Zwembad. Alsof ik behoefte had om dit voor altijd te doen. Raar.

Ik vertel u nu de afhandeling achteraf en de gang van zaken tijdens mijn functioneren. Bij de opzet van het zwembad en uitvoering zijn voor mij achteraf heel veel aanwijsbare fouten gemaakt die een hele grote ergernis betekende voor de bezoekers van het bad, maar ook voor het personeel. Om dit te corrigeren heeft het gehele personeel zich extra moeten inspannen. Het was duidelijk dat er veranderingen moesten worden aangebracht om de bezoekers tevreden te stellen. Sterker nog, wanneer er niets gebeurde zal dit te merken zijn aan de terugloop van de aantallen bezoekers.

Wat we hoopten is dat er een stormloop zou ontstaan naar het bad en tegelijkertijd hielden wij ons hart vast als het zou gaan stormlopen. Alle opsommingen en verslagen over deze kwestie zijn bekend. Realisatie van de opheffing van de tekortkomingen kosten echter heel veel geld. Mijn vermoeden is dat de wethouder niet meer met een extra krediet bij de raad durfde aan te kloppen, omdat daardoor de blunders zichtbaar werden, niet alleen voor de raad maar ook voor de totale bevolking van Weert en omgeving. Hierdoor bestond de kans dat dit negatieve uitwerking zou hebben op het aantal bezoekers. Laat ik vooropstellen dat ik best trots was dat ik voor deze functie gevraagd werd, tegelijkertijd realiseerde ik mij ook dat ik bij mijn huidige werkgever, de wegenbouwer een fijne baan had, ik werkte daar drie dagen in de week en ik bezocht burgemeesters, raadsleden en technische mensen van diverse omringende gemeenten voor het verkrijgen van werk in de wegenbouw. Ik ging weleens ‘s avonds naar een zitting van een wethouder in het een of andere dorp in Limburg. Twee doordeweekse dagen was ik vrij en vulde de tijd daarin zelf op door fijne privé bezig te zijn. Dit hielt nu ineens op want ik moest nu daarin dat Zwembad heel wat meer uren gaan draaien. Ik kreeg het salaris van het niveau van een hoofdambtenaar van de gemeente Weert en dat was voor dat werk de pleister op de wond.

Hoe het verder zal gaan lijkt mij voor de hand te liggen, de gemeente wilde ook al was er een bestuur een flinke dikke vinger in de pap houden, dat was voor mij zo duidelijk als wat. Er was geen geld om een manager aan te stellen, dus doen wij het zelf. De accommodatie, zoals dit subtropische zwembad met zijn unieke ligging, zal nooit van de grond komen met deze tekortkomingen. Waarvoor moet worden opgelet is dat er een structurele aanpak nodig is. Geen deeloplossingen, maar een totale andere aanpak. In dit schrijven wil ik kwijt wat er anders had moeten gebeuren en hierin sta ik niet alleen. Graag had ik gesproken met het stichtingsbestuur, eigenlijk mijn werkgever, over de problematiek en de problemen die er waren in en rondom het zwembad. Ik heb dagen gemaakt van 12 uur en langer. ‘snachts werd ik door het alarm uit mijn bed gebeld, omdat de bedrijfsleider het vertikte om aan die oproep gehoor te geven. Het bestuur was nooit thuis en in mijn ogen werd het bestuur aan het lijntje gehouden door de gemeenteambtenaren met hun mooie praatjes. Zeker is dat de heren veel hebben gedaan om mij te dwarsbomen, deze ambtenaar was toen hoofd sport en recreatie van de gemeente Weert.

De pers schreef negatief over het zwembad, maar geen enkel bestuurslid voelde zich geroepen daar tegenin te gaan. Ik heb ja gezegd en met dit ja veel vrije tijd verloren zien gaan en waar niets tegenover stond, noch geen compliment heb ik gekregen achteraf. Ik heb er de wintervakantie voor opgeofferd, zaterdagen en zondagen gewerkt. Als ik dit alles had geweten, had ik het zeker niet of anders gedaan. Alle tijd die ik aan het zwembad heb besteed is weg, waarvoor vraag ik mij af.

Het gekke is dat ik lid was van de werknemerspartij en dat ik dit heb willen doen voor een CDA-wethouder is bijzonder. Bij de start van het bad was deze wethouder elke dag aanwezig en informeerde belangstellend naar de gang van zaken. Vanaf het moment van opzeggen aan mij als interimmanager na vier en een halve maand, heb ik de wethouder niet meer gehoord of gezien. Nota bene een ambtenaar van sportzaken en de voorzitter van het zwembadbestuur moesten mij zeggen dat mijn interim-functie erop zat en werd ik bedankt en gewoon langs de kant geschoven. Door een voorzitter die ik nauwelijks kende en die ook nauwelijks op de hoogte was van het reilen en zeilen van het zwembad en die ik ook tijdens mijn werk nooit gezien heb.

Het belangrijkste van het zwembad is het recreatiebad, daar moest alles voor wijken, dat was wat telde. Het was het paradepaardje van het hele gebeuren. Alles er omheen heeft moeten wijken voor het recreatieve gedeelte. Om enkele voorbeelden te noemen: De onwerkbare situatie van de garderobe, er waren te weinig opbergkluisjes (te kort 200 stuks), te weinig rekken (te kort 10 meter), onlogische looproute, maar ook de onlogische looproute van de hal naar personeelsafdeling de ligging van het restaurant en geen vrije entree voor restaurant bezoekers. De kluisjes moeten worden bediend met muntjes welke gekocht moeten worden bij de kassa.

Voor iedere keer dat de gast zijn kluisje wil bedienen, heeft hij een nieuw muntje nodig. De geschatte opbrengst is begroot op fl. 40.000,00 per week. Zeer arbeidsintensief was het (30 manuur per week). Het instructiebad is veel te ondiep, waardoor veel mensen, vooral ouderen wegbleven. Zij stonden te ver boven het water uit tijdens hun gymnastiekoefeningen, daardoor werd hun bovenlichaam te koud. Ik heb een contract afgesloten met “Wilhelmina” wasserijen uit Helmond voor het wekelijks leveren en reinigen van matten. Deze matten waren om de haverklap smerig door de modder die bezoekers mee aan hun voeten naar binnen brachten. Doordat het gemeentebestuur geen geld uit wilde trekken voor het bestraten van de parkeerplaatsen en fietsenstalling en daardoor was het een grote modderpoel.

Het zwembad ging in November open, precies in de winterperiode met veel natte periodes. De technische dienst van het zwembad had geen eigen ruimte en van deze technische mensen werd verwacht dat zij maar in de kelder een onderkomen creëerden. Ik heb u verteld dat het restaurant heel erg warm was, dat kwam omdat het plafond met het subtropisch gedeelte in verbinding stond. Om even een warme maaltijd te gebruiken was geen pretje. Het restaurant verkocht ook frieten met mayonaise aan de gasten met als gevolg dat de frieten genuttigd werden in het daarvoor ingerichte terrasgedeelte aan het zwembad. U kunt het zich voorstellen met wat voor viezigheid de badmeesters te maken kregen als er friet en mayonaise werd geknoeid op de grond. Het restaurant was verpacht aan hotel “Jan van der Croon” en die hadden over de verkoop van allerlei versnaperingen afspraken gemaakt met het Gemeentebestuur van Weert.

Het zwembad werd op uurbasis verhuurd aan verenigingen en iedere vereniging claimde daarvoor kleedruimte en opbergfaciliteiten. Dit was door de gemeente zeer slecht geregeld. De looproute bij de kleedhokjes was ook niet goed, steeds liepen mensen verkeerd om en liepen met hun modderschoenen door de gangen van de kleedhokjes. Ik heb geprobeerd om de deurtjes van de hokjes te verhangen waardoor de gasten anders moesten lopen, maar ook dat hielp niet.

Na dat ik weg was bij het zwembad en de gemoederen op het gemeentelijke politieke vlak wat waren weggeëbd, heeft men doormiddel van het verkrijgen van een krediet van de Raad, het zwembad flink verbouwt en alle tekortkomingen vanuit mijn korte periode zijn toen opgelost.

Ik heb toch gelijk gekregen, dit zwembad is niet door zwembadspecialisten voorbereid en gebouwd. 12 mei moet het buiten bad open voor het opknappen was fl. 80.000,00 uitgetrokken en wat verbaasde mij, het college kon het er niet over eens worden. Deze post moet nu uit de begroting van het onderhoud zwembad gebouwen. Waarom deze onterechte besluiten dat kwam omdat de wethouder niet naar de raad durfde voor nog een krediet los te krijgen voor deze noodzakelijke posten.

Door mijn bouwkundige achtergrond heb ik heel wat fouten gezien, die door een goede bouwbegeleiding niet nodig waren geweest. Het hele zwembad is 2 miljoen gulden te duur gebouwd, maar ja een zwembad achter een paardenkont tot stand brengen, dan mag men verwachten om in die termen te blijven, is er aan handjeklap gedaan en tussen aannemer en wethouder is koehandel gedreven.

Er klopte verder niets van, er was een modderige parkeerplaats, geen afgesloten fietsenstalling met bewaking, een hal die veel te klein was, de muren waren niet door gemetseld boven het plafond, waardoor het subtropische klimaat van het zwembad ook de hal en de garderobe te warm maakte. Zelfs het restaurant gedeelte was net zo warm als het zwembad. De betonnen wanden van het zwembad in de kelder vertoonden flink wat scheuren, waardoor water lekkage. Deze wanden moesten al direct toen het bad was opgeleverd worden geïnjecteerd met kunstharsmortel. Op een Zondagmorgen, toen het zwembad net enkele weken open was klapte de beweegbare vloer van het 50 meter bad eruit en omhoog. Oliedrukleidingen waren in de kelder gesprongen. Het was een grote olieboel, alles zat onder de olie. De beweegbare vloer dreef boven op het water en moest worden afgeschermd en wel zodanig dat een toevallige duiker zonder het te weten niet boven op de vloer dook.

Buiten het zwembad staan enkele honderden bezoekers die naar binnen willen. De bezoekers moesten muntjes kopen aan de kassa heb ik u verteld en op een gegeven moment kregen wij steeds minder muntjes terug aan de kassa, waardoor we een gebrek aan muntjes kregen. Ik vermoed dat men door had dat deze muntjes ook te gebruiken waren in koffieautomaten in kantines of iets dergelijks. Het was anders niet mogelijk geweest dat je op een gegeven moment zonder muntjes komt te zitten. Ik heb toen stad en land afgebeld om te zoeken waar deze muntjes ook werden gebruikt. U zult denken dan bestel je deze bij de fabriek waar de kluisjes vandaan komen, ook daar had ik geïnformeerd, maar men vertelde mij dat de sluiting op de kluisjes een verouderd systeem was. Dus de gemeente heeft ook daar bezuinigd. Ik heb uiteindelijk geluk bij een zwembad in Groningen, zij hadden al een ander systeem in gebruik, maar hadden toevallig nog 1800 muntjes op zolder liggen. Ik heb deze 1800 muntjes toen geruild met een paar Limburgse vlaaien.

Het zwembad Groningen zou de muntjes per expres opsturen zodat wij die met het weekeinde voor de deur, in huis hadden. De muntjes waren met het allergrootste geluk uiteindelijk op Zaterdagmorgen via de postbesteller op het zwembad. Omdat ik maar steeds bleef hameren op deze gebreken, heeft men verschillende dingen opgelost. Ik werd daardoor een lastig figuur voor een aantal ambtenaren, maar dat kon mij geen lor schelen. Het ging mij om het welbevinden van de bezoeker en de werknemers. Op een gegeven moment zijn er dan toch op aandringen van mij tekeningen gemaakt van een andere garderobe en een grotere hal enz. Wat heb ik aan tekeningen als er geen krediet voor wordt vrijgemaakt, alleen al om de Wethouder vanuit de raad te dwarsbomen.

Wat mij heeft verbaasd is dat het totale stichtingsbestuur zich monddood laat maken en die deze hele gang van zaken zomaar pikt, ik snap hier niets van tot op de dag van vandaag. Het zwembad is een groot politiek spel geweest, Steeghs heeft enkele malen in de politiek moeten prijsgeven en nu bijt hij terug. Het “gebruiken” wat hij met mij heeft uitgehaald is hem misschien goed van pas gekomen. Ik hoop dat ik t.b.v. anderen in deze gebeurtenis nog het e.e.a. kan rechtzetten door op een andere wijze kenbaar te maken, hoe ook zij worden gebruikt en ik denk dat mede om de raad te bekoren en om een belofte waar te maken, dit management nu moest worden ingevuld.

Ik denk daarom dat het stichtingsbestuur een noodzakelijk kwaad was voor dat moment en bewust dom werd gehouden. Dat heb ik gemerkt omdat sommigen totaal niets van de zaak afwisten en anderen net deden alsof bij hen alles bekend was. Hoe is het in vredesnaam mogelijk dat deze, toch mensen van naam, de gang van zaken zomaar slikte. Nu zijn de ambtenaren misschien boos omdat ik zeg waar het opstaat. Mijn reactie hierop is waar bemoeien die ambtenaren zich mee, wat moeten die ambtenaren hier en laat ze eerst maar eens de begroting in orde maken. Ik heb geprobeerd de mensen van het bestuur in hun waarde te laten. Dienaangaande wordt dit niet geaccepteerd door de gemeenteambtenaren. Daarvoor kreeg ik toen de deksel op mijn neus. Zij zijn degene die de fouten hadden gemaakt, niet wij het personeel en ik. Je mocht natuurlijk geen verwachtingen koesteren. Het was een zakelijke overeenkomst tussen twee partijen, maar het menselijke is hier heel erg vergeten, men staat niet stil bij wat je hebt gedaan, je krijgt geen pluim als je weg gaat (moet). Bij Burgemeester Matti ben ik uit gaan huilen en het bleek ook dat hij met de keuze van de Wethouder om mij te vragen op deze wijze en voor zijn gemak op z’n zachts gezegd not a must was. Je kunt je afvragen hoe het verder moet, ik hoop dat ik de kater mag verwerken samen met mijn Tonny, daar waar niemand je kent, behalve je goede vrienden, daar waar geen hokjesmentaliteit heerst en waar het prettig is te vertoeven, op het Nederlandse landsdeel st. Maarten, op de Nederlandse Antillen.

Werkzaamheden waren als uitgeleend persoon.

• Dus even voor alle duidelijkheid dit voorgaande recapituleren, als ad interimmanager subtropisch zwembad de IJzeren Man Weert voor 4½ maand en op verzoek van de wethouder van Weert heb ik het toch maar gedaan. Ten eerste: het overhevelen van personen van het binnenbad “de Rog” aan de Vogelsbleek naar het subtropisch zwembad en buitenbad “de ijzeren Man”, het sluiten en slopen van het binnenbad “de Rog” aan de Vogelsbleek en het openen van het Subtropisch Zwembad “de IJzeren Man” aan de Kazernelaan in Weert
• Na deze periode van het Subtropisch zwembad de IJzeren Man te hebben afgerond, werd ik opnieuw gevraagd om de Sociale werkplaats de Risse vooruit te helpen op het commerciële vlak, in eerste instantie voor 6 maanden i.v.m. ziekte van personen. Dit is dan uiteindelijk 12 jaar geworden tot aan mijn hartproblemen en dat ook uiteindelijk mijn pensionering werd.
• Betaalde baan als ambtenaar bij de Risse: 
• Commercieel manager en Ambtenaar bij de Risse in Weert, waarvan de eerste 6 maanden tijdelijk waren ingevuld vanwege de vraag voor commerciële zaken uit te breiden
• Ik werd al snel daarna gevraagd door de Algemeen directeur van de Risse om met hem te komen praten nadat ik al twee maanden commerciële taken uitvoerde. Hij wilde mij graag hebben op een andere post erbij en om nog een taak bij mijn commerciële taak op mij te nemen. Vanwege de negatieve personele ontwikkelingen wilde hij mij vragen de divisie fabrieken te gaan leiden en hij, de algemeen directeur, zou dan zelf het financiele plaatje bijhouden. Een jaar (12 maanden) als Ad Interim divisiemanager fabrieken te zijn geweest i.v.m. het ontslag van de divisiemanager en om hem te vervangen op 50/50 basis (een deel commercieel en een deel fabrieken leiden) totdat er een nieuwe divisiemanager was gevonden
• Door deze move was ik 1 jaar in een dienstverband bij de Risse, de directie was verheugd om mij een ambtenaren staat te kunnen geven – Vanuit het ambtenarenkorps personeel heb ik zitting genomen in de ondernemingsraad als voorzitter.

Vrijwilligerswerk

• Buiten de werktijden en in de tussenliggende periodes rond 1980 heb ik mij beziggehouden met heel veel vrijwilligerswerk o.a.: Voorzitter Welzijnsopbouw Weert voor zo ongeveer 12 jaar en bureau Halt (WOW nu Punt Welzijn) en in deze 12 jaar heb ik samen met andere mensen dit gedaan.
• Scholenvoorlichting gedaan in het onderdeel werk – en geen – werk Met diverse scholen werken aan en om inzicht te krijgen van het hebben van geen werk en hoe meisjes en jongens konden solliciteren in deze periode van het schoolverlaten, maar ook na hun schooltijd om hun tijd goed in te vullen door het oefenen van het solliciteren en ook het schrijven van sollicitatiebrieven.
• Zitting genomen in de Begeleidingscommissie HALT. (Voor de jeugd die dreigt te verdwalen)
• Met enkele andere mensen een klussendienst opgezet voor Weert om mensen die het niet konden betalen hulp te bieden en dit hebben wij gedaan vanuit de oude Levensschool aan de Laarderweg in Weert. (Inmiddels allang gesloopt)
• Bestuurslid en voorzitter Internationaal Cultureel Centrum (IKC; Internationaal Cultureel Centrum, voor Turken en Marokkanen) destijds gesetteld in een pand aan de Sutjensstraat in Weert. Wethouder dacht zo doen we het en we zetten deze mensen hier in hun clubhuis aan de Sutjensstraat en in een ruimte waarvan de Marokkanen en de Turken die hiernaar toe kwamen om te werken gebruik maakten en zo hun vrije tijd aan de Sutjensstraat te laten beleven. Hij zette twee verschillende type mensen uit twee verschillende culturen bij elkaar in een ruimte en dacht, zie zo, dit redden ze wel. Een aantal mensen waaronder ik zouden dit begeleiden vanuit een bestuur en ik werd daarvan de voorzitter en enkele jaren daarna was het ook gedoemd om te mislukken. – Enkele jaren daarna was ik ook weer bestuurslid O.M. school aan de Beatrixlaan in Weert i.v.m. nieuwbouw en uitbreiding van de school en vanuit mijn bouwkundige achtergrond was dat hun keus
• Bestuurslid en voorzitter Dorpsraad Laar Weert, wij woonde toen in het Kerkdorp Laar omdat ik hier ons huis had gebouwd.
• Ik ben toen weer gevraagd om lid van de Werknemerspartij te worden en zoals dat bij mij nog altijd gaat werd ik al snel bestuurslid en voorzitter van deze Werknemerspartij van Weert, nu heet de partij “Weert Lokaal”.
• Zo word je leven op een spoor gezet dat achteraf een heel wisselend en druk leven was. Nu kent na zoveel jaren jou niemand meer en weten ze nauwelijks wat jij gedaan hebt in je vorige bestaan. Dat is het leven toch? *JGJCVA02102021*loopbaan*